teyzem de torun bakmaya gittikten sonra iyice yalnız kalan annem benden kırk kişinin performansını bekliyor.
kardeşi kızı arkadaşı emekli kocası başbelası gelini oğlu....

işten eve geliyorum bombardıman başlıyor: tüm gün oturmuş düşünmüş, kurmuş da kurmuş ya da temcit pilavından beter hale gelmiş binlerce kez dinlenmiş konular.
yeniyse de saçma sapan uzatılan tve tekrarlanan takıntılar.
ve kesinlikle hiç biri olumlu konular değil hiçbiri assla.
konular kapansa tv açılsa oradan hareketle gene başka konular.
hiç birinin sonu mutlu bitmiyor.
ailesi hayatını cehenneme çevirmiş!! herkesin öyle.
en yakınlarından bulursun hep belanı.
sanki benim öyle değil.

şimdiye kadar direnmem dayanmam mucize.
ama beni boğduğunu hiç göremiyor ki. kafası zom olmuş kızımı yormanın üzmenin sıkmanın anlamı yok gibi bir hissiyatı asla olmadı asla şimdiye kadar.

varsa yoksa kendi, kendi anıları. konuşup rahatlasın yeter.
seni sıkmış üzmüş şişirmiş hiiiiiiiç umrunda değil.
ne yaparsan yap da yaranmanın imkanı yok. hak verim onaylayacaksın sürekli kesmez.
soru soracaksın ama bu sorular hep onun haklılığını kanıtlayacak sorular olmalı.
o zaman da o kadar şevke geliyor ki herşeyi tekrar baştan defalarca anlatmaya başlıyor.

yoo telefonda teyzem ve ablamla da konuşuyor.
ama tabi onlar mühim insanlar çok uzun zaman meşgul edemez ki.
hem evliler!! birinin yoğun bir işi öbürünün yoğun bir torun bakma seansı var.
benim neyim var? kıytırık bir öğretmenim. hiç bir şeyim yok ki.
bana saygı duymanın ne anlamı var düşünmenin.

al börek ye!! ye ye. 2. 3. tabağı ye. 9 şekerli çay iç.
sonra 80 kilo ol!! sonra da hemen yapışır laf: götün de kocaman!!!

zayıfla çıtkırıldım ol. çok zayıfsın kadına et gerekir kimse almaz beni.

yaranmamın imkanı yok.
gece saat 1'e kadar annemin korkunç anılarını şevkle dinleyeyim yüzdoksanıncı kez ve asla olumlu değil asla.

hani cinayet tecavüz bıçaklama yok ama psikolojik mental olarak falan kesinlikle olumlu bir yön yok.

gider yatar yatağına rahatlamıştır hoorrrrr uyur.
gelde şişmiş tıkanmış nazlı uyusun.
sonra sabah da hiç uyuyamadım hiç diye nazlanır.
benim mi adım nazlı anneminki mi bilemedim.

bekliyor ki işe gitmeyip annemle ilgileneyim.

bunu bekleyen de tüm çocukluğum ve ilk gençliğimde kadın okumalı çalışmalı parası maaşı emekliliği olmalı diye nutuklar atarken aksini yapanlara çılgınlarca söven kadın. ne sövme ama tepine tepine. cidden yere ayağını vura vura anlatır isyan eder çıldırır rahatlardı....