annem aşık.
olumsuz şeylere tabi ki.

hani aşıklar aşık olduğu kişiden saatlerce defalarca bahsetmek anlatmak ister ya öyle.

normalde suratsız, gözlerinin feri olmayan, somurtkan ve memnuniyetsiz insan daha beter bir olay olduğu zaman canlanıyor.
şevk geliyor.
gözlerinin içi parlayarak adeta yeniden can bulmuş gibi enerjiyle bu olumsuz şey her neyse onu defalarca defalarca defalarca tekrardan yaşar gibi bir hevesle enerjyle anlatıyor.

sabah kakıyor ilk konuştuğu şey akşam yatmadan önce son konuştuğu şey.
ona kalsa gece yarısı kalkıp tekrar konuşacak aynı şeyleri.

bir de her seferinde ben bilmiyormuşum gibi anlatması yok mu nasıl keyif alıyor!

tabi kendine yapılan olumsuz şeylerde böyle!
yoksa evvelki sene kedilerin çiftleşmesine bile ifrit olan annem balkondan kedilere kova kova su fırlatırken komşu kadının birini sırılsıklam ettiğinde çıkan tartışmada komşu kadının bana oruspu kaltak demesine hiç içerlemedi, unutuuuu gitti!!

hatta geçen sene apartman yöneticisinin araya girmesiyle bile tam özür dilemeyen yer cücesi karıyı eve çağırıp oturtmuş benden de hizmet etmemi beklemişti. o kadar unutmuş!
ama kendine yapılan bir surat asma, selam vermeme gibi ufacık şeyi bile unutmaz, anlatır durur kafa tutar kin duyar.

ben tepki gösterince de güzel bir çözüm yolı bulmuştu!! mantık abidesi ya. beraber doktora gidip onay alırmışız kızım diye olmazsa!!!

bu sene de kadına iltifat ediyor, ay en sevdiği komşusuymuş!!!

bana oruspu kaltak denmesi hoşuna gitmiş anlaşılan!!

söyleyince hatırlatınca da bombooooş suratıma bakıyor. teee en baştan her detayıyla anlatmazsan hatırlamaz benimle ilgili bir şeyi!!

ama kendinin kini hiiç unutmaz.