gene tuza kafayı takmış durumda. kendisi yüksek tansiyon sahibi olduğu için tüketemiyor.
ama ben tüketecekmişim sanki bende zart diye çıkıveren yüksek tansiyon yokmuşcasına!
bir iki ay önce gene kafayı tuzla bozmuştu. iki de bir yemeğime salatama tuzları boca ediyordu. yaparken katamıyor kendi de yiyeceği için sonradan ekiyor. ama hem zararlı diye hem tansiyonum yükselmesin diye ben de az tüketmeye çalışıyorum ama birisi buna muhalefet. kim? annem.
ben bir şeyleri yememeye çalıştıkça annem yedirmeye çalışır inada.
bir zaman doktor yasaklamasına rağmen inadına fazla fazla çörek börek kek pasta kurabiye yapardı.

öyle kibarlıkla mantıklı açıklamalarla olmaz. anlamaz. yeter ki kendi istediği kendi planladığı olsun. gerisi teferruat. sen kilo mu alıyorsun sağlığın cildin mi bozuluyor o kadar da önemli değil.

hatta geçende bana hamur kızartıp bir de şerbete yatırmış burnuma dayıyor sen seversin al ye diye. sadece kilo değil sağlık için de cildim için de iyi olmuyor kızartmalar şerbetli bilmem neli ağır tatlılar.

bilmezden gelip yapıyor.
gıcığına inadına gibisinden.

arada da tuz saplantısı oluyor.

yani hadi bu defalık yiyim ama bir daha yapma bir daha tuz ekme yemeğe deyip de yerseniz asla kurtulamazsınız daha günlerce bunları yemek zorunda kalırsınız. öyle laftan anlamayan arsız pişkin bir tarafı var.

ama sivilcelenirsen ya da tansiyonun yüksek diye sinirliysen de başına kakar durur.

kavga edeceksin ama ne kavga. bağırıp çağırıp o yiyecekleri de çöpe dökeceksin falan. küstürmezsen kırmazsan laftan anlamaz.

kesinlikle 38 yıldır böyle.

bir de böyle yaramaz çocuk gibi seni kandırıp tuz ekmesi var yemeğe; seni yerinden kaldırtıp bir şey ister mesela ekmek dolapta kalmıştır ya da su ister. bu esnada kaşla göz arasında yemeğine tuzu boca eder. bir de çaktırmamaya çalışır ki aklı sıra o kadar ahmağım ki ben yemeğimdeki aşırı tuzu göremeyeceğim....

iyiliğim içinmiş!!! tansiyonum fırlasın diye mi?