ben her sabah ya da işte bir yere gideceğim zaman makyaj yaparken muhakkak etrafımda dolanır ya d atepeme dikilir söylenir dırdır eder: yok efendim ne gerek varmış bu neymiş o neymiş niye sürüyormuşum ne gerek varmış sanki mecbur muymuşum çok da önemli değilmiş gereksizmiş lüzumsuzmuş boşuna zaman ve para kaybıymış başka bişey değilmiş reklamcılar bizi kandırıyormuş enayiymişiz..
mesela yapmayacağım tuttuğu zaman da nye yapmıyorum diye sorgular. şunu da süreydin bunu niye sürmedin getireyim mi vereyimmi??

aslında kendisine hiç makyaj gerekmezmiş gençken. çünkü zaten doğal olarak kaşı gözü kirpiği falan çok belirginmiş, dudağı ve yanağı da kendinden renkliymiş zaten. ama sırf heves diye yaparmış eskiden.

açık açık seni kötülemek eleştirmek yerine hep imalarla belli eder nasıl birşeyi yapmanı engellemek için açıkça yasaklamıyorsa gitmeyeceks,n yapmayacaksın. demiyor da korkutarak kendini kötü hissetmeni sağlayarak engellemeye çalışıyorsa üstü örtülü: aşağılamalar da öyle üstü örtülü.

kendini överek alt metinde kendiyle ya da bir başkasıyla kıyaslıyor. ve her zaman ben hariç herkes daha iyi daha üstün.
ya da mesela birisini aşırı derecede över: konu dersleri ya da güzelliği olabilir önemli değil o sırada bana ne ima etmek istiyorsa.

yani demek istediği senin cildin bozuk güzel değil ama benim muhteşemdi. kendi cildi pürüzsüz kendinden renkli ama benimki solgun renksiz!