üç defa yapıyor.
Kötü, karamsar bir konu açıyor, konuşuyor da konuşuyor sinirli, bağıra çağıra, bu böyle nereye gidecek nazlı? Bunun hali ne olacak nazlı? Hiç umudum yok nazlı vb ünlemlerin sonuna beni ekliyor.
Ben de konuşmaya katılıp bişeyler söyleyince ay diyor tamam sus kapatalım bu konuyu, sinirimi bozuyor.
Kapatıyorum hemen susuyorum.
Daha 30 saniye geçmeden kaldığı yerden devam ediyor aynen. Hatta tekrarlıyor. Ben de iştirak edince ay kapatalım bu konuyu ay içim sıkıldı diyor.
Susuyor gidiyorum odama konu kapanmış oluyor.
1 dakika sonra kapıma gelip gene aynı şekilde gene aynı konuyu, karamsar kötü, devamını anlatıyor, haksızlık bu nazlı? Adalet nerede nazlı? Ne olacak böyle nazlı? Bu miletin hali ne böyle nazlı? Vs gibi şikayet, yakınma, itiraz ve eleştirilerine devam ediyor bağıra çağıra tekrara da düşüyor yetmemiş konuşmak!
Ben de katılınca gene aynı. Ay tamam asabımı bozdun, kapatalım konuyu diyor!
Ben mi bozdum konuyu açan sensin hem de kaç kere, kapatalım diyorsun susup gidiyorum gene başlıyorsun!
Aman tamam uzatma sinirim bozuldu!
Ha tamam sen istediğin kadar konuş rahatla deşarj ol bana da kafa sallamak ve çenemi kapalı tutmak düşsün, sonra da hiç konuşmuyorsun nazlı içinde kalacak sen nasıl birisin, hiç konuşmuyoruz sen nasıl deşarj oluyorsun falan diyorsun.
Napayım susayımmı konuşyımmı?
Aman sen de uzattın!
Sen açtın konuyu! Hem bana değil mi deyip duruyorsun hem konuştum mu suç!

Gidiyor, aman konuşmazmış o da!
Yok ya sen konuş ben susayım şişeyim. Nasılsa ne zaman konuşacağıma susacağıma annem karar verecek!
Ne zaman ne kadar ne hakkında konuşacak nazlı karar verecek. Haksızlık değil mi bana bu? Bencillik değil mi?
Hem konuşmuyorsun anlatmıyorsun der çok dinlermiş gibi hem de böyle! Okulda olan tatsız bişeyi kiminle paylaşacaım? Sus asabım bozuldu, olumsuz konuşma!
Komik bişey anlatsam komik bulmaz, ne var gülecek der!
Ya sabır ya. Napsam kabahat.
Ben hayatımda güne güleryüz ve mutlulukla başlayamadım ha hiç.
Biz küçükken dikkat eder mutfakta içmezdi sigara, ama mutfağa girince de hep telaşlı ve sinirli; mutsuzsan atlatmaya çalış, yansıtma değil mi, yo acısı bizden çıkar. Hep azarlı konuşur, ama başkaları varsa rol keser anlayış abidesi olurdu. ilerleyen yıllarda artık sigarayı rahatlıkla içiyor işte hep anlatıyorum ve olumsuzluğu daha da artıyor. Sürekli en azından offff poffff der, hep mutsuz hep şikayetçi! Uyandığına pişmen eder insanı. Gün içinde de olumsuz. çalışmadığım dönemlerde evden çıkmamı engellemenin yolunu bulmuştu ilk zamanlar.
Moralimi bozup modumu düşürmek. Sürekli of pof şikayet eskl anılar kötü olaylar; moralim bozulur ne saç yapmak ne makyaj yapmak ne çıkmak isterdim. Anlamazdım o zamanlar. Yutardım.
Sonra sorardı gitmeyecekmisin bugün bi yere? Hayır hiç çıkasım yok!
Ah ne memnun olurdu. Hemen pasta böreğe sarılmak isterdi; yemem desem de yapardı; mutluluğu sadece yemekte buluyor ve hiç kilo sorunı yok. Ama benim vardı. Umrunda mı, değil.
Ne güzel şişko bakımsız güvensiz biri olurum parmağının ucunda oynatır daha iyi....
Sonra öğrendim, aldırmamayı inadına çıkmayı.