Diyor ki çok dikkatli olmak lazım. Yeni bişey değil eskiden beri böyle nasihatleri olur. Yabancılarla konuşma, çöp konteynırlarının yakınından geçme, bilmediğin yoldan gitme, karanlık yerlerde dolaşma.... Vb.
Geçende gene tekrarlıyor bunu.
O sırada markete gidiyoruz, yanımıza bir araba yaklaşıyor, ben biraz daha öndeyim kaldırım dar diye, arabanın içinden sesler geliyor; yol soracaklar herhalde ama hani bana konuşma der ya yabancılarla; kendi dönüp bakmak bir yana kuzu kuzu gidiyor arabanın yanına, ne dediklerini bile anlamamış efendim diyor bişey mi dediniz?
Bana nasihatine göre ben bilemem bana elli kere tekrarlamak gerekir, uzak dur, bilmiyorum de yürü; ama kendi ne dediklerini bile anlamamasına rağmen yanlarına kadar sokuluyor.
Bunu söyleyince de ahkam kesiyor iyi ifadeleri varmış ama, yol soracaklarmış belli, yardım etmesinmiymiş?
Yalan tabi köşeye sıkışınca böyle yapar beni suçlu-kötü duruma düşürecek gibi soru sorar: yapamaz mıyım yapamaz mısın...
Ne gördü ne duydu halbuki sadece arabayı fark edince hiç düşünmeden yaklaştı. Yüzlerini görmüşmüş, kafasında kapişon varken beni bile göremiyor da! Yürürken bi ara ben arkada kaldım, hava yağmurluydu, kapişonlarımız takmıştık, beni yanında yürüyorum sanıp konuşmaya devam ediyor..
Temizmiş yüzleri... Görmüşmüş. Kaba saba bir aileydi işte.
Hah işte ailelermiş, kadın da varmış araçta yaa görmüş!