Sabahları zor ayılırım ben. Bazen çok zor oluyor, hele ki bir yere telefon etmem gerekiyorsa. Mesela bugün diş hekimime gitmem lazım, ama erkenden randevu alabilmek için de erken aramak lazım.
Sabah mutfaktayız bundan bahsediyorum.
Ben arayayım diyor annem, nasıl olduysa telefonundan numarayı çevirebiliyor.
Sonra da bana uzatıyor al diye!!
-Sabahları zor açılıyorum dedim ya,
+e al nazlı bekliyor telefonda....
Yani sabah çok zor açılıyorum dedim ama yapamadığım sadece numarayı çevirmek! çok salağım!!!
Mecburen alıp konuşuyorum. Sonra diyor ki;
+ben sana iyilik ettim.
-Numarayı çeviremediğimi kastetmemiştim ki, sabah zor açılmak demek konuşacak halinin henüz olmaması demek anne...
+Yaa??
annem sadece numarayı çevirmeyi beceremediğimi sanmış!!
Aman zaten benim yerime randevu al demiştim bir gün açmış sohbete başlamış adeta; benim kızın sorunları başlıklı!!! Sadede gelemez ki!arayıp randevu isteyeceksin o kadar! Ama annem dünyanın oluşumuna kadar geri dönüp başlayacak!! Nazlı eskiden çok çikolata yerdi, dişini fırçalamaktan çok korkardı niyeyse, oysaki ben ona çok iyi öğretmiştim....diye konuşuyor talefondaki kızla! Baktım randevu isteyeceği falan yok mecbur elinden aldım telefonu, işi ben hallettim.
+Ne var diyor sorun ne anlatmak lazım değil mi nazlı????
sorunun kaynağına inmek lazımmış!!!!!
-Dişinin dolgusu düştü desen yeterdi anne!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder