-neydi o arkadaşının adı? hani saçını hep kızıla boyayan?
*ne oldu ki?
-onu arasana!
*niye arayayım ki?
-e özledim gel, oturalım de.
*özlemedim ki anne!
-ayy ben sosyal ol diye dedim nazlı! bu kadar seçici olma!
*tabi ben kim seçmek kim? beni beğenen mi var?
-sana da bir şey söylenmiyor! arkadaşçıl ol biraz!
*evden hiç çıkmayayım ve sosyal ve arkadaşçıl olayım!
-kim çıkma dedi.
anneme göre dışarı çıkmanın manası pek yok ve tehlikeli en iyisi iyi bir ev kızı, hanım kız gibi kızkıza evde oturabileceğim arkadaşlar bulayım. niye görüşmüyorsunuz da demiyor ki. ara gelsinmiş.
bazı insanlarla artık görüşmemenin bir sebebi vardır, bazen de yoktur ama koparsın artık.
sonra da öyle damdan düşer gibi ararsın, bir emrivaki yaparsın.
durup durup birilerini hatırlar ve bana arattırmak ister. neden görüşmüyorsunuz, neden koptun falan diye sormaya gerek duymaz.
aklı sıra benim arkadaş edinmemi ya da sosyal olmamı sağlayacak.
-o zamanmış besime'yi ara da gelsin bari.
*off anne ne yapacağız besime'yle?
-oturur sohbet edersiniz.
*o sıkıcı ve meraksız kızla ne sohbeti? ev temizliğinden mi bahsedeceğiz? sıkılıyorum ben ondan.
-off sen de, çok iyi kız o.
*ben kötü mü diyorum. sadece iyi olmak yetmiyor.
besime şu evinde internet olmadığıyla övünen ve annemin bayıldığı komşu kızı. ha ayrıca saçına bir şey sürmüyor diye de hayran!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder