sen survivora katılsan

annem ille de survivor izletmeye çalışıyor bana. içerden habire sesleniyor, ya da yüksek sesle yorum yapıyor abarta abarta.
nazlııı gel çok komik, nazlıı bak çok heyecanlı, hah hah ha bu çocuk bir alem!! nazlıı bak bu oyun çok ilginç.

sevemedim gitti şu programı. belki böyle bir 20 dakika olsa süresi, belki. annem çok seviyor her hafta heyecanla bekliyor. ben de izleyeyim istiyor. artık gidip bir oyunu izliyorum. napayım. zaten içerden seslenerek benim odamda bir şey yapmama da mani oluyor.

bir oyun izledikten sonra kalkıyorum. hemen yapıştırıyor:
daha bitmedi.

bitmesin, sanki mecburuz sonuna kadar izlemeye.

hele o eleme günleri yok mu? dakikalar uzadıkça annemin izleyesi gelirken beni sinir basıyor. kalkıp giderken de gitmememi yoksa kimin elendiğini bilmeyeceğimi belirtiyor.

hiç umurumda değil anne.

desem de şaşırıyor. nasıl umurumda olmazmış, seyrini değiştirirmiş önemli bir eleme.
 geçen senelerde de öyleydi. zannımca bu sene gene fazla kavga yok da. geçen yıl mıydı o nihat doğan'ın olduğu. çok sinir bozucuydu. annemse takım tutar gibi tezahürat yaparak adeta seyrediyordu.
Türk filmi seyircisinin bir versiyonu kendisi.

aha da ortada görünmüyorum diye merakla geliyor yavaştan odama doğru. hayretler içerisinde bakarak ne yaptığımı soruyor. bakınca anlaşılıyor oysa; işte bilgisayar başında duruyor nazlı!
aa izlemeyecek miymişim dokunulmazlık oyununu???

hayır!
hayretler ve hayal kırıklıkları içinde gidiyor ekran başına. bazen böyle yapar, salona dönerken de söylenir, öyle birşey demeden çıkmışım da odadan merak etmiş, kalkıp gelmiş, benim yüzümden sahne kaçırmış, diyeymişim kalkarken izlemeyeceğim diye ya!!!

bazen de geleceğine içerden feryat figan gibi bağırır, çağırır.
nazlııı gel başladı, nazlıı gel dokunulmazlık oyunu.

vs.
beni duymayınca, yani ben bunu anlayınca ben giderim salon kapısına sen izle ben izlemeyeceğim derim.

dizileri beraber izliyoruz işte, hepsini de sviyor, bayılıp bitiyor değilim. ama yetmiyor survivor da survivor


ha bi de sen de katılsaydın şöyle beceremezdin, böyle yapamazdın ile başlayan kalıplaşmış yorumlar var ki.

zaten katılmak istemem, sportif biri değilim.

hem var ya zaten öyle olsam da katılmak istesem göndermez ki!

daha evden çıkarken ben endişeler içine düşüyor, öss ye sınava falan girerken ille de benimle gelmek isteyen, üniversiteye giderken ilk günler benle gelmek isteyen, sonra iki de bir ben de geleyim istermisin diye soran bir anne bu ki beni survivora göndeersin.

evet evet üniversiteye başladığım ilk günler ben de geleyimmi, bulabilecekmisin fakülteyi diyen annem.
kayıt yaparken beraber gitmiştik zaten, hem dev bir kampüs değil ki sanırsın vahşi amazonun ortasında da kaybolacağım, sanki kimseye soramam...
neyse ki o zamanlar cep telefonu bu kadar yaygın değildi... hoş yaygın olunca da gördüm hanya ile konyayı.

derste bile çalar telefon, mavi kaplı dosyamı almamışım lazım değil miymiş? bahane işte, meraktan..

hayır bir de böyle çok beceriksiz, korkak ne bileyim ne denir o tiplere sürekli ilgiye ve yardıma muhtaç tipleri de aşağı görür...

hem güçlü olup işini bilmekten falan bahseder duru hem ödlekleri falan aşağılar ama iş benim kendi başıma hareket etmem söz konusu olunca ya beğenmez, ya beceremeyeceğimden şüphelenir vs vb.

ikilem işte