annemin isyanı

başlığı okuyunca sanmayın ki evlenmiyorum diye isyan ediyor. hı? o ayrı. ona da isyanı var. gerçi evlilerede gıcık, hele sarmaş dolaş gezen yeni evlilere iyice. b.k var evlenecek dedi geçende. beni bir gülme aldı.
kendi çelişkisinin de hiiçç farkında olmadığı için kızarak baktı bana bir de... ne var? der gibi. b.k varmış evlenecek, göreceklermiş günlerini.
hai bana evlen deyip duruyordun noldu? dedim. o başkaymış.
nasıl başka? hani b.k vardı evlenecek, bende mi günümü göreyim?

ne diyeceğini bilemeyince kıvırmalara geçiyor, inşallah benimkisi iyi olurmuş...
belki onlarınkisi de iyi olur.
kimin?
hai şu laf çaktğın elele, yeni evlilerin.
bize ne ki?

kızarken, eleştirirken  iyi, olumlu dilek dilerken bana ne?

__________________________

gel gelelim isyaağğnn'a.
annem bazen durduk yere isyan eder, itiraz eder triplere girer. canı çekiyor, aşeriyor adeta. eğer elinde bir sebep yoksa yaratır, hiç olmadı olmayacak şeylere kulp takar.

bugün, yani dün world travel channel'de ayhan sicimoğlu'nun programı gusto vardı. bu kez hindistana gitmiş.
bir camiye girdi, haliyle her zamaki gibi ayakkabılarını çıkardı.

annem itirazname ile isyağğnnameye başladı.

ah işte ben yalın ayak dolaşamam
ayakkabılarımı çıkaramam
ben yalın ayak basamam hiç işte.
ay ben çıplak ayak oralara basamam.

basamam basamam basamam.


beklediği şey nedir bir kaç tahminim var ama hiç biri ona yeterli gelmiyor.
mesela ben de basamam demek. onayı ve ortak durumu alınca susmaz, devam eder aynı lafların versiyonlarına.
kalabalık mekandaysak da bir şeye isyağn ettiyse de susmak bilmez. herkesten onay alsa bile bu ona yeterli gelmiyor.
 o anda o durum tüm dünyada tamamen değişmeli gibi geliyor ona. herşeyin en doğrusu en düzgünü ve en mantıklısını kendinin bildiğinden emin olduğu için ve tabi mesleki deformasyon, herkese herşeyi öğretmen ve dahası düzeltmek istiyor. hatta yönetmek.

o anda toplu isyan çıksın ve o annemin isyan ettiği konu kökten değişsin bekliyor.

hele ki etrafındakiler onaylamasın, siniri iyice oynuyor, aynı şekilde söylenirken etrafı duyarsız ve rahat ilan ediyor.
işte kendisi o kadar titiz ve düşünceli bir insanmış ki bunun böyle olmayacağını bilirmiş, değişmeliymiş...

geçende bir yerlere gittik, bunu tatil konu başlığı altında yazmayı düşünüyorum, neyse işte biryerden başka bir yere yürünmesi gerek. evet yorgunuz ama yürümekde zorundayız.
itiraz ve isyan silsilesini başlatıyor annem. ben yürüyemem, yürüyemem, yürüyemem, yürüyemem... defalarca aynı şey.
hayır otobüste kalıp bizi beklemek istemiyor, yürümek de istemiyor, gittiğimiz şehrin kuralları ve yolları değişsin!!!

yani o anda yapılabilecek bir şey yok, otobüste kalmamışsın, ama yürürken de söylenip duruyorsun, kimsenin birşey yapamayacağı bir konuda kökten bir değişiklik beklliyor.

istersen otobüse dönelim, sen bekle, ben onlara yetişir beraber dönerim onlarla diyorum.
yok olmaz. gelecem.
yoruldum diyorsun da.
e yoruldum tabi! ben buraları yürüyemembu kadar yürüyemem yürüyemem!!!
napalım anne söyle?
ne bileyim.
beş dakka oturup dinlen istersen.
beş dakka ne ki bittim ben! işte ben bu kadar yürüyemem yürüyemem!

baştan nereye nasıl gidileceğini falan öğrenmiştim özellikle. dedim yürünecek yer var!! yürürüm dedi.

dönelim otobüse.
yok! dönülmez artık.
ee nolacak?

ne dinlenmek, ne dönmek ne de yürümek istiyor. çocuk gibi mantıksız bir inat ve söylenme. herhangi bir çözüm önerisi yok, başkasının önerisini beğenmiyor.
ee?

sonuç; söve söve söylene söylene yürümek.

gene böyle benzer bir durumda uyarıyorum ama aynı gene!!


hem yaşlandım ben yoruluyorum diyor bazen, hem yorulursun deyince kızıyor inada bindiriyor, hem de itiraz, söylenme ve inat.

ne var demeyin, öyle kendi kendine isyan etmiyor ki , yüksek tonda. herkesin özellikle de benim tadımı kaçırıyor. ve bunun ne farkında ne de umrunda ne de bir çözüm önerisi var.

mesela bir mucize olsun yol kısalsın, düzelsin... gökten zembille sonuç ve ya değişim insin bekliyor. ya da herkeste bir birlik duyguu olsun o anda.... onlarca kişi aynı şeyi nasıl düşünsün...

______________________

gelgelelim hindistan isyanına.

şimdiye kadar bir kere bile hindistana gitmeyi konuşmadık, özenmedik, istemedik.

peki bu şiddetli isyanın sebebi nedir?

canı isyan çekmiş olacak. itiraz etmeyi ve bir şeyin aksini iddia etmeye bayıldığı için sanırım.


hindistan'da bir şey yiyemem, yiyemem, yiyemem, ,,,

konu uzuyor, değişik itirazlar..

sonra çıplak ayakla dolaşmaya geliyor konu gene aynı...


anne hindistan'a mı gideceğiz?
ne münasebet! asla gitmem! üstüne para verseler gene gitmem!! gitmem!


sanırsın annemi zorla hindistan'a gönderiyorlar, çıplak ayak dolaştırıp, zorla yemek yediriyorlar.

öyle bir isyanda!!!