sabahları genelde alışkanlık olmuş 09.30 10.00 gibi kalkarım bu kez 11.00a kadar uyumuşum. tabi yüzünü yıkaydı tuvalete gitdi 15 dk dan fazla geçiyor yani.
annem uyuyamama inanamaz demiştim ya bir yazımda gene aynı.
sabah beni "ooo nazlı hanım uyku sefası yaptınız anlaşılan ha" diye karşılıyor.
oysa ki şifayı kapmışım, mevsim değişiklikleri işte. geceden hissettirmişti ama fazla iplememişim. gece üşüme geldi mesela, ki eylül mersinde hala yazdır, sıcaktır.
sabah boğazım şiş, sesim kısılmış, biraz da ateş hissediyorum. saçım başım felaket, aynadaki kendimden korktum, gözlerimin altı patlıcan moruna dönük. sanırsın akşamdan kalmayım.
tabi anneciğime göre de öyle, (sanırsın akşamları ne zamandır evden çıktığım var da) sabahlara kadar eğlemişim mutluluktan uçmuşum hahahha hehehe hihhihhii diye. sabah da öğleye kadar mışıııl mışıl uyumuşum.
--------------------
annem geceleri iyi uyuyamadığını ve yabancı yerde hiç uyuyamadığını iddia eder, peki neden horultu duyuyorum ben? insan uyanıkken horlamaz ki! hele yabancı yerde yani belki misafirlikte ya da otelde, uyuyamazmış hiç. aynı odada oluyoruz ve horul horul uyuyor.
sabahına da 'ay hiç doğru dürüst uyuyamadım' diye iddia ediyor.
dayanamıyorum her seferinde bu iddiaya sinir oluyorum. basbayağı uyuyor, hem de horultularla. bir kaç kere tuvalete kalkıyor ama o her zaman öyle.
"horulduyordun ama nasıl uyumadın" diyorum.
zaten beni de uyutmamış sinirim tepemde. her seferinde aynı şekilde tartışıyoruz. hayret diğer tüm insanlar gibi horladığını inkar etmiyor. ama uyuduğunu kesinlikle inkarda.
-'ben mi bileceğim sen mi bileceksin kızım uyuyup uyumadığımı?!!!'
+"aralıksız horladın ama ondan diyorum, insan uyanıkken horlamaz ki!"
-'sen nasıl bileceksin ki? uyuyordun! nasıl duydun??'
+"uyumadım ki"
-'kulaklığını taksaydın ben uyutmadıysam'
+"kulağımda müzikle yatınca başım ağrıyor"
-'tapa taksaydın kulağına, duymazdın'
(kendime bir tane almıştım komşular bir ara çok gürültücüydü diye, annem bunu şahane ve kesin çözüm sanıyor. kulağına takacan tapayı tıpayı neyse işte, ooohhh mışıl mışıl uyuyacaksın. hiç bir şey duymayacaksın diye düşünüyor)
+"tıpa takıncada duyuluyor anne, tıpa herşeyi duymana engel değil, yahu hiç bir sesi duymayacak bir şey takılır mı? dünyanın bin türlü hali var. salak mıyım ben?"
-'aa ses geçiriyor mu o şey?'
+"heralde! hiç bir şey duymadan bu kadar savunmasız uyunur mu yaa?"
-'uyuyordun ama tuvalete kalktığımda gördüm, kapalıydı gözün!'
anneme göre uyumaya çalıştığın anlarda bile göz açık olur! gözün kapandığı an uykudasındır. kendi öyle mi dersiniz hiç sanmam. sadece öyle farz ediyor konuşurken.
hani yorgunluktan vücut pes eder, uyuyamazsın çok istesen de. benim de öyle. saat sabahın 05.00ı olmuş falan artık vücut da uyku da pes etmiş, içim geçmiş 1-2 saat uyumuşum diyelim. tam o sırada annem beni görür ve bütün gece hiç bir şey duymadan derin derin, mışıl mışıl uyuduğumu düşünür, iddia eder, inanmaz ne söylesen. gözümü kapalı görmüş, üstelik seslere de uyanmamışım ya! e basbaya uyumuşum işte!!!! fikrini değiştirmez asla.
işte o zaman da ben derim ki; +"ben mi bileceğim sen mi bileceksin anne uyuyup uyumadığımı?!!!"
+"e yorgunluktan sabaha karşı dalmışım biraz, bu tüm gece horul horul uyuduğumu göstermez ki o an gözümü kapalı görmen!"
-'iyi canım sen gene dalmış, uyumuşsun biraz! ben hiç uyuyamadım!!!!' (en az 5-6 saat uyumuştur oysa)
+"bütün gece gözüm açıktı, tv izledim sen de horladın, baktım gözün kapalıydııı"
-'aman daldığım anı görmüşsündür sen!'
asla altta kalmayacak, asla başkasının sözünü kabul etmeyecek, asla yenilmeyecek, asla başkasının dediği olmayacak annem için. bir şeyi başka birinden asla az ve ya çok yapmış olmayacak. iddicı ve inatçı.
tam tersinin de olduğu oldu, nasıl olduysa bir misafirlikte çok eğlenip deşarj mı oldum acaba, çok güzel uyumuşum. yani 8-9 saat değil geç yatmıştık ama demek derin uyumuşum, sabah çok dinç uyandım, gece de uykum hiç bölünmemişti, belki yatak da rahattı ne bileyim.
ben bunu sabah söyler söylemez şunu duyarım;
-'ay ben de çok güzel uyudum bu kadar olur!!'
ya da diyelim bir yemek yedik ve çok sevdik. ben biraz fazla kaçırdım ve "off çok yedim yaa" dedim.
annem; -'ayy ben senden fazla yedim nazlı!!'
ya da tam tersi iştahsızım ya da bir sebepten fazla yiyememişim ve "hiç iştahım yok vs pek birşey de yiyemedim" dedim diyelim.
annem; -'ayy benim da ağzımın hiç tadı yok, ben de hiç birşey yiyemedim!'
aynı anda hastalansak o daha çok hastalanmış olur, aynı anda uyusak ya da uyuyamasak o benden daha az veya daha çok uyumuş yada uyuyamamış olur. tamam bazen doğru olur o zaman lafım yok. ama her zaman değil. bazen benimle yarış halinde gibi oluyor.
ya da uykusu keçıp yanıma gelip beynine üşüşen kötü düşünceleri dışavurup rahatlayıp gidip uyur. sonra da niye ben uyuyamamışım ki? anlamsız, saçma ve gereksiz. abartıyorum ben olurum.
-------------------------
işe bu sabah da benzer şekilde. beni çok uzun zaman ve çok güzel uyumuşum gibi algıladı. fazla uyumaktan gözüm morarmıştır. sanki geceleri kendi kendime çok eğleniyor zevki sefa ediyorum, tv de harika inanılmaz eğlenceli şeylerde coşup, kopup kurtlarımı döküp rahatlıyor ve sonra 12 saat uyuyorum!!
+"ne uyuması, uyku sefası anne. gece bir üşüdüm bir terledim, şifayı kapmışım ben. sabaha karşı üstüme battaniye alınca uyumuşum, ısınmışım"
-'yaa?!'
ağzımdan çıkan korkunç ses güçlü bir kanıt, artık ne kendinin de hiç uyuyamadığını ya da kendinin de daha çok hasta olduğunu iddia edip beni geçebilir. dökülüyorum resmen..
bu satırları da yeni aldığım ucuz notebookumda, pikelerin içine gömülü halde ama gene de yazıyorum işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder