birileriyle konuşurken ve konu açılmışsa çocukluk hayallerinden annem bir kaç defa çocukken hep doktor olmayı hayal ettiğini söylerdi. hem de garip bir hüzünle söylüyor ve karşısındaki merak ediyor neden olamadı? haliyle soruyorlar mesela neden olamadınız diye.
o zaman gene hüzünle ve mazlum hallere bürünerek ama mimikleriyle bizi ima ederek olamadık işte falan diye geveleyip iç çekiyor.
duyan da bizi 16-17 yaşında doğurmuş sanır!!! 28-30 yaşına kadar aklın neredeydi???????? insanlar o yaşta uzmanlığını falan almış almak üzere falan oluyor!!! biz doğmadan çok önce öğretmen olmuş zaten. ee olmayaydın da gidip tıp okuyaydın kim tuttu seni?
dedemler engel değilmiş ekonomik olarak da iyi durumdalarmış. zaten ülkemizde hangi ebeveyn doktor olmak isteyen evladına hayır der!!!!
hangi ana-babaya baksan hepsine kalsa tüm evlatları doktor olacak.
çünkü doktorluğu kazanmak demek zeka demek. demek ki çok zekiler yani o kadar zekiler. ama diğer meslekleri seçenler o kadar zeki değiller.
mesela neden tekrar evlenmediniz gibi bir soru sorulduğunda da bizi ima eder. ama yalan. bir zaman bir adamla evlenecek gibi olmuştu; o da dulmuş ve bir kızı varmış. ne kadar şevk gelmişti anneme üç kız kardeş olacakmışız. iyi olurdu da kız zaten hasta ruhlu gibi birşeydi. bir-iki kere grupça yemeğe gitmiştik de. belki annesi kafasını ütüleyerek sırf eski kocasından intikam almak için kızını kullanıp kızın kafasını kötü fikirlerle dolduruyordu.
bu her zaman yapılan bir şey; evlatları koz olarak kullanmak. birbirlerine olan kin nefret ve intikam duygularından gözleri körleşiyor; o çocukları nasıl bir hale soktukları psikolojileriyle falan ilgilenmiyorlar. göremiyor ve de görmek işlerine de gelmiyor.
sonradan evlenince hangimizin evinde oturacağız diye kavgaya tutuşmuşlar ve araları bozulmuş. ama annem herkese detay vermemek ve bulaştırmamak için kısa yoldan paçayı-sorgulamaları sıyırmak için suçu bize atıverdi: "kızlar istemiyor"- sanki çok konuşmayı ve herşeyin aşırı detayını vermeyi sevmiyormuş gibi -
herkes de zaten inanmaya dünden hazır ve nazır. oh paçayı sıyırıp rahatladı; akrabalar eş dost bizi çimdikleyerek köşelere sıkıştırıp azarlayarak suçlayarak rahatladılar ama annem mazlum göründü. sonunda bu yalana da kendi de inandı annem.
hala soran olursa yine doktor olamadığını söylediği gibi boynunu büküp dudaklarını büzüp gözlerini veririp masum hüzünlü mazlum kadını oynayarak bizi ima eder.
böyle durumda ben de eski çaylak değilim sürekli azarlanan haşlanan aşağılanan: lönk diye söyleyiveriyorum gerçeği!!!!
hani sanki utanılacak birşeyiş gibi doktor değil de öğretmen olmuş olmak ya da ikinci evliliği yapamamak bir bozuluyor ki!! kendi gururu çok önemli ama bizim gururumuzun incinmesinde bir sorun görmüyor!!! .çünkü en gururlu o!!!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder