Kendisi manav reyonunda saatler geçirebilir, tüm domatesleri bir bir ellemeden seçemez. Ama ben istediğim reyonda dolaşırken mızıldnır söylenir şikayet eder sıkılır gereksiz bulur acele ettirir gidelim der!

Kişisel bakım gereksiz mi?

Hayır kendininki değil! Benim ki gereksiz!

Kasaya gelince de küçük kaprisli bir çocuk! işlemlerden de anlamadığı için mızıldanır durur hadi hadi der hatta çekiştirir!

Tamam anne kart kaldıı.

Hadi yavaşsınız!

Tamam sen yürü.

Hadii!

Annecim kartı bir alayım burda mı bırakacam???

Ne kartı ne ödemesi? Hiç bilmez anlamaz bu yüzden onun için zaman kaybı ve gereksiz saçma oyalanmalardır!

Eskiden aşırı titizken bize öğrettiği şeyleri bile asla umursamıyor. Eğer bizi acele ettirdiğinde çantamısın içine rastgele atarsak paraları saatlerce nutuk atardı!

Mikroplar pislikler hakkında.

şimdi parayı cüzdanıma yerleştirmeme tahammül edemiyor. At gitsin çantanın içine diyor!

Hani para pisti? Tüm eşyalara değmemeliydi?

Amaan değerse değsin!

Tabi mesele ben olunca pek bir önemi yok.

Son yıllarda en sevdiği şey markette kasadan geçerken beni çekiştirmek; sanırsın çocuk.