Ablacığımla telefonda konuşuyor; temizlik varmış evde yardımcı kadın gelmiş.

Diyor ki yavrusuna!

Aman kızım sen kendini yorma ha, sen karışma sakın! öyle ağır deterjanlar kullanırken de yakınında durma sakın haa! Ah yavrum vah yavrum.

Bla bla bla.

Sonra da bana gelip hani sanki yeni tanıştığı birisiymişim ve konuşmasını hiç duymamışım gibi gelip bana anlatıyor!

Kıyamazmış kızına! Hem çok çalışıyormuş hem doktora yapıyormuş hem kocası varmış çok yoruluyor diye üzülüyormuş!

Bari utan da gözüme sokma be kadın! Ama o kadar kendi aleminde, kendi düşünce ve kararlarına saplı kalır ki saçmaladığının, haksızlık ettiğinin, ayırım yaptığının farkına varmaz. Sen bunu belirtirsen de üzülüp bozulacağına sinirlenir, hiç utanmadan bir de yağ gibi üste çıkmak için seni suçlar! Böyle de bir pişkin!

Yani gözgöre göre çocuklarını ayırt edecek ve ezilen bunu asla anlamayacak, haksızlık bu falan demeyecek, çenesini kapatıp susacak!

Bana böyle acımaz ama! Hatta temizlik için yardıma gelen kadına acır bana acımaz!

Ah zavallı kadın çok yorulmuş neden ben de yardım etmiyormuşum??? Ah zavallı kadın tuz ruhu solumasın Nazzzzlııı gel sen döküver şunuuu!!

Tabi bi sakatlanma, hastalanma, yaralanma falan olursa bu kadınların arkasında bıyıklı ordusu olur! Başımıza bela açılır!

Nasılsa beni düşünen, kollayan, önemseyen yok! Ben yorulayım, ben sakatlanayım, ben kimyasal soluyayım!?!

Gayet de pişkince talep eder bunu; sen dök tuz ruhu Nazlı!

Hatta keşke aynı şehirde yaşasaymışız! Ablam boşuna masraf yapmazmış! Ben temizlermişim değil mi???

Hatta Mersin'den torun bakmaya ayrılmasaydı teyzemlerin evini de ben temizleye gidermişim!

Daha kendine kalsa konu komşuya da!

Sanki ben çalışıp yorulmuyorum! üstelik öğretmenim hep ayaktayım da!