Bi belgesel izliyoruz , bir mağarayla ilgili.

Aynı diyor Cennet Cehennem mağaralrı gibi.

Sonra uzun uzun anlatıyor bu mağaraları.

Zamanında şöyle gitmiş, böyle gezmiş, bilmem ne olmuş. Tabi ki sonunda olumsuz bişey olmadan olmaz tabi

bu zamanında gittikleri zaman dönüşte araçlarının lastiği patlamış da bilmem kimle bilmem kim çok kavga etmiş!

Mest olmuştur artık!

Her güzel şeyin, eğlencenin, tatil, gezi, yemek vb sonunda muhakkak bir sorun çıkarır öyle rahatlar da. Tabi sonra aylaaaaarca o gezi, yemek vb'den değil bu sorundan bahsedilir defalalarca!

Anlatırken diyor ki sen gittin mi bilemem! Korkmuşsundur inememiksindir Cennet mağarasına Astım mağarasına!!

Kendi izin vermedi! Pardon izin demek yasak demek yok! Korkuta korkuta oyalayarak engelledi!

Okul gezlsiydi. önce gitmeyelim diye çalıştı, yok hava kötüymüş, yok ben hastaymışım, yok kendi hastaymış, yok kendinin zamanı yoktu, yok ablamın sınavıydı.

ilerde giderdik gezilere! Kocamızla!!

Neyse allem ettim kallem ettim gittik!

Evet kendi de peşimize takıldı! Parasıyla değil mi?

Otobüste de fazla yer yoktu, ben annemin kucağına oturacakmışım!

öyle otobüste eğlenmek, şarkı söylemek falan da yok ha. Kös kös. Ablamla annem yanyana oturacak ben annemin kucağına. öyle suratı asık, mecburen gidiyormuş gibi,

gitmezsek olmazmıymış? Neme lazıımmış? Ne gerekmiş? ilerde kocamızla gidermişiz!

önce arkadaşlar arasında dışlanacağımdan dem vurmuştum; herkes onu konuşuyor benim haberim yok; çözümü= ee sen de konuşma' git otur! Ne var?! Mecbur muyum konuşmaya?!

Sonunda paramız mı yok geziye verecek?'e bağıladım.

Buna çok alınır! Paramız mı yok? Olmaz mı? çok! Ama gene de yaşamamalıyız, ilerde kocamızla!

öyle bir bakire sunacağız ki kocamıza; sadece seks yapmamış değil hiç yaşamamış ona saklamış olacak: gezlye gitmemiş, tiyatroya, konsere, operaya hatta sinemaya, hiç makyaj yapmamış: herşeyin ilkini kocasına saklamış olacak!

Neyse gitmeye gittik de tutturdu kucağma oturacaksın! Ya kaza olur da ayrı düşersek? Ayrı hastanelere kaldırırlarsa, birbirimizi nasıl bulacağız? Ya ayrı yerde ölürsek? Ne bilecekler anne kızız?? Ne güzel düşünceler değil mi?

E belki ben kucağından savrulurum gene, başka birinin yanına fırlarorada ölürüm? En iyisi birbirimize bağlanalım iple ha anne??

O zaman ablanın kucağına otur!

çok uğraştı çok! Arkadaşlarımla oturdum, azıcık sıkıştılar 3 kişi sığdık ne var?

Ya ölürsek diye düşünmeliyim o zaman? Ne güzel.

Ha intikamı mağaralara inmemizi engellemek oldu! Herkes indi gezdi biz arkalarından baktık! Dükkanlarda dolaştık. Onda da beğendiğim yüzüğü değil başkasını aldırdı; takamazmışım ki onu!

Herkes pür neşe döndü, biz ezikler bekledik!

Ha ama asla annem izin vermedi demeyeceğiz! Kızlar korkmuş da ondan inmemişiz!

şimdi de diyor ki sen indin mi bilmem, korkmuş inmemişsindir!

Korkusuzdum ki ben o zamanlar. Ama içime envai çeşit korkuyu işlemek için çok didindi!

ölüm korkusu, düşme, kaçırılma, tecavüz. Endişe ve temkinli olma değil yetmez iyice korkmalıyız kımıldayamamak için: nasılsa ilerde kocamızla gezeriz, tabi lütfederse, o isterse!

Yaa!