Ben bavulu hazırladım.
iyi.

Bana da bişeyler koymuş. Ben uğraşmayayım diyeymiş.

Tamam niyet iyi olabilir ama bana uyması imkansız. Kimbilir kafasınsa neler koydu.
Annem yolculuk, gezi gibi durumlarda eski kıyafetlerimizi kullanmamız gerektiğini düşünür, karar verir. Yıpranma ve ya kaybolma tehlikesine karşıymış.
Defileye mi gidiyormuşuz? Hem az hem eski şeyler götürmeliymişiz. Ama o zaman ne oluyor? Herkes temiz, düzgünden öte şık şıkırdım, sen sünük tişört, dizi çıkmış şort falan; sonra zaten fotoğraf çektirmeyi istemez (sevmezmiş, gereksizmiş! Düşünmüyor bu kızın gençliği geçiyor biraz fotosu olmalı? Hiç kendi fikrinde sadece senin açından hiç düşünemez ama herşeyi çok iyi düşündüğünü farzeder), zar zor bir fotoğraf çektirsen onda da şık görünemezsin. Eski fotoğraflarım onlarla dolu, gören de yazzık bişeyi yokmuş, elbise alamıyor der. Yani tabi gece yatarken giyilecek kadar canı çııkmış şeyler değil de onlardan hallice.
Tabi üstün şık değil, başkaları iyi görünüyor, fotoyu zor çektirmişsin, dırdır çekmişsin; nasıl güler yüzlü çıkabilirsin?? çekilirken de acele eder, ettirir, kendinin ya ağzı açık çıkar ya gözü kapalı, bi de senin poz vermene de mani olur böylece.
Yıllar sonra o fotolara bakarken der ki: hiçç sebepleri aklının ucundan geçmez, söylesen inanmaz, saçma bulur, alakasız bulur kısaca inkar eder; ne kadar suratsız çıkmışsın! Ne kadar suratsız görünüyorsun? Hiç gülümsemiyorsun fotoğraflarda!
Herkes sırıtmış, annem konuştuğu için ağzı açık (çünkü beni demoralize ediyor) ben gülümsememişim.

Ne alakası var ki?
Hıı. Gayet normal. Napmış ki???

Böyle çok var fotom. Sonra akıllandım. Bavuluma karıştırtmadım. Tabi bu onun için bir challenge! Nazlı'nın bavuluna müdahale çalışmaları. Zevkle.
Sözle karışır olmadı müdahale eder, olmadı çaktırmadan eşya çıkartır.
Yani bi de bu yaştayım, 2 günlük bir yolculukta annem karar verecek ne giyeceğime mesela şimdi. Ben yorulmayayım diyeymiş.

Tabi zaten çok şey gerekmediğini düşünür; 1 havlu yeter saplantısı. iç çamaşırı yedek kıyafet falan gereksiz.... Sen götürme tamam niye ben de götürmeyeceğim??

Ha tabi bir de gezi gibi faaliyetlere mecbursak giderdik, hani 'gelmedi' demesinler diye! O zamanlar da sırf orada bulunmak için. Bir an önce kalkalım ya da biz yanından ayrılmayalım, kös kös annemizin dizinin dibinde duralım. Gezideki gençler, akranlar birlik olur gezsin, eğlensin biz uslu, ciddi, inek ana kuzuları böyle yanında duralım annemizin!
Tabi okuldan tanıyan biri varsa, dedikodu yayılır adın inek olur. Aman ne olmuş? Bize ne? Der annen. Derlerse desinler!
Ha ama kendine, kendinin hoşuna gitmeyecek bikey denmiş olsa; mangalda kül bırakmaz! çıldırır!
Desinler siz dersinize bakın, en önemlisi okumak, eğitim!
Tamam da işte sosyal hayattan geri kala kala sonra hiç giremiyorsun ortamlara. Olsuun. Tabi bize ortam ne gerek?
Okuyup iş sahibi olacağız elbet ama ortama ne gerek annemiz bize uygun bir damat bulup evlendireeek.
Ne arkadaşa, ne ortama, çevreye gerek. Okuldan eve, evden okula! işten eve evden işe. Evlendirlip de yuvamızı bileceğiz. Daha ne olacak ki? Ne var ki? Bize ne? Bize yeter!