dilemma

annemin mantığına yetişmenin imkanı yok.

ablam başka şehirde okuyunca bana illa da burada oku diye tutturdu. zaten senelerce üniversitede aşık olup mahvolan kızların kabusvari şehir hikayelerini dinledik. ballandıra ballandıra mahvolan hayatlar anlatıldı.
onlara göre bitmiş mahvolmuş. oysa okulu bırakmış aile kurmuşlar geri dönüşsüz şeyler değil ya neyse.

sonra bir de efsane öğrenci komşumuzun oğlu vardı. annesine anlatırmış o da annemlere...
İstanbul'da okuyan kız öğrencilerle ilgili. hep veriyorlarmış! tuvaletlerde uyuşturucu kullanıyorlarmış. onla bunla yatıyorlarmış. çocuk aldırıyorlarmış.
erkekler de çok fenaymış. valla kızları çiğ çiğ yerlermiş orada.
ne yaşıyorsa artık. anneler arasında efsane örnekti.

annem kızını orta malı olsun diye mi yetiştirmiş? boşuna mı bunca çile çekmiş? boşuna mı o kadar yorulmuş?

yani öyle olacağı garanti sanki. ve sanki bu durum sadece kendiyle ilgili. tabi ben bu arada gerizekalıyım o ayrı.

zaten bir kızı bak neler yaşamış orada?

ne yaşamış? kötü sanki aşık olmuş evlenmiş, daha ne olsun? tabi ama kendi bulduğu, yakıştırdığı evlendirdiği biri değil ki.

annem zaten terstir. yap der yaparsın beğenmez yapmayaydın keşke der sen dedin dersin kafana silah mı dayadık der. zorlamazmış ki hiç!!! psikolojik baskının alasını yapar tabi, işine gelmeyince de bir güzel çark eder. ikilemini yüzüne vurdun mu da sen en kötüsün.
her dediğini yapsan kişiliksiz der koyun der kaynanan neler edecek der, yapmasan terssin aksisin kötüsün söz dinlemezsin hatta bilinçsizsin. ne yapsan kabahattir yani.

hah hem burada oku dedi, bana sadece o bölümleri yazdırdı.
yıllar geçti sonra sen de hiç iyi bir üniversitede okuyamadın dedi!!!

ablama ilk yıllarında evliliğinin boşan boşan diye uğraştı, bana telefon ettirip, dibimde sesimizi dinleyip, beni çimdikleye çimdikleye boşan dedirtti.
bir zaman sonra ablam boşanmaya karar verdi, annem hastanelik oldu!!
tepindi ağladı basbas bağırdı ağladı, nazlı ablan boşanmasın ayyy diye zırladı!