geçen günlerde yaşadığım bir olay hatırlattı. yok ya çok ekstrem büyük bir olay değil. hayır fbi ajanı değilim :)) öyle filmlik aksiyonlar yok bizde. ha ama bak sanat filmi olur ha bizden!!!
eskiden yani ben ve ablam küçükken, bizi beceriksiz bulurdu annem. sonraları ailenin kara koyunu olarak ben en beceriksiz sanıldım. annemin öylesi işine geldi herhalde. böylece kendi hep en ve çok becerikli olacaktı..
küçükken elinin boyutu, gücü yetmez açamazsın, biraz döker saçarsın ya. kızardı tabi o ayrı. ama anneme göre biz en çok da ben tabi ki beceriksiz olduk.
tam tersini söyleyerek kendine güven inşa etmeye çalışmak yerine beceriksizsin der.
gerçeği bilmek lazımmış! beceriksize beceriklisin dersen hiç yapamazmış.
şimdilerde de kendi beceriksizleşti ama kabul edemiyor. esas mesele iyi görememesi; ama gözlük de takmak istemiyor her zaman.
öyle olunca paketleri açamıyor. bazen bana aç diyor ama demediği zaman ben ben açayım dedim mi de kızıyor. sanki kendi açamazmış.
gözlük takmamışsın da ondan dedim.
hııı.
bazen tesadüf açabiliyor ama bazen de açacam diye yırtıp döküp saçıyor etrafa...
işte geçen gün tam dolu bir çubuk kraker paketini yerlere saçtı sonra suçlamadığı kimse kalmadı.
bırak ben açaydım. ya da yırtarak açacağına makasla kes değil mi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder