Napalımmış bebek için evlenmek ve bazı şeylere katlanmak lazımmış, başka türlü olmazmış ki, hem artık tıp ilerlemiş, herşeye bir çare varmış şükür, napalımmış kızı, olmazsa doktora gidermişiz..
Hep böyle çoğul konuşuyor, yani kararı kendi verecek doktora gidilsin mi, yani evleneceğim ama hayatımızın evliliğimizin tam ortasında annem olacak gene hatta belki kaynanam da işte anneme sinir ve huzursuzluk için bir fırsat; ne güzel mücadele eder.
Zaten şimdiden fantezi dünyasında olasılık hesabıyla görümceler ve kaynanayla kavga ediyor, kızını ezdirmezmiş. Başkası ezemez ben ezebilirim demek bu!
işte ülkemizde evlilik böyle, bi de derler ki evlilik delisi kızlar kendilerini kandırmak için sen adamla evleniyorsun ailesiyle değil. Yalan.
Daha ortada bi durum yokken fantezilerde bir annem ve ben bir de mutlu olacakmışım; resmen bana mutsuzluğunu gizle bana mutlu numarası yap, idare et gitsin, ben doğurdum seni benim hayatım bu, benim hakkım, ben ne dersem öyle olacak!
Ben çok gıcık herşeye karışıyor diyormuşum ama en iyisi de öyleymiş ya babam gibi umursamaz olsa daha mı iyiymiş. Umursamazdan çok ılımlı ve anlayışlıydı, evet sorumluluktan sorundan kaçardı ama bu sırf mizacından değil senin çok üstüne gitmendendi değiştirmek için, kendi bıktırmış adam da çareyi kaçmakta ilgisize dönüşmekte bulabilmiş anca napsın? Oysa karışan daha iyiymiş ilgili demekmişmiş!! Hayır bu hakimiyet kurma aşamasında. Sonra diyelim evlendim annemle kocam arasında kalacağım, belli bu, ikisi de hakimiyet kurma, kendi dediği doğru ve olsun diye düşünen kimseler, artık aralarında nazlı kimin kölesi kavgaları olur.
Hakiyet kurmaya çalışmayı, didişmeyi, çekişmeyi, mücadele bi meydan okuma gibi görüp sevdiklerinden, bir yarış gibi kendiyle bakalım gene kazanacak gene benim istediğimi yaptıracak mıyım, kendiyle düello yapar gibilerdir. işte öyle ki kendilerine benzeyen, aynı fikirde oldukları insanları sevmiyorlar bile
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder