üşütmemden ödü kopuyor da mutsuz olmamdan asla! Sevmediğim biriyle evlenmemden de hiiç endişesi yok, iyi biri demişim ya!! Yetermiş! Alışırmışım zamanla, biraz mantıklı düşünsem, kendimi zorlasam severmişim zaten!!
hem ben birgün dememişmiyim insan mutlu olmayı bilmeli??? işte ben de mutlu olmayı bilmeliymişim böyle kendimi ittire ittire! Bu sıfatı kullanmıyor tabi. Mutlu olmak benim elimde değilmiymiş işte o zaman mutlu olayımmış! Aşk meşk insanı yorar mahvedermiş...
---
yırtık kotumdan dizimi üşüteceğimi düşünüp endişeleniyor da sevmediğim biriyle evlenmemden değil. ilk görüşte aşk yokmuş kızısı ennnn iyisi zamanla sevmekmiş, evlenince alışırmışım! Tabi yaza kadar konuşalımmış.... (konuş dediği de düğünü ve evlenince ne yapacağımızı falan)
Bilsem ben de salaklık bi umut vardı bende, yoksa kötülerdim. Bi kere iyi birisi gibi demişim tamam artık mecburum evlenmeye!! Hazır nazlıyı alacak bir enayi bulmuşken kaçırmayalım tabi! ---
dışarı çıkacağım elime montumu tutuşturuyor hava çok soğukmuş çok!
-Onu giymeyeceğim.
+Hava buzz gibi nazlı bunu giy!
-Terletiyor o.
+Terletmez hava çok soğuk!
-Kahverengiyi giyeceğim.
+O ince nazlı bu iyi.
Uzatıyor elime hatta giymeme yardım etmek istiyor.. kızarsam aman ben senin iyiliğin için, aman yardım edecektim der. sanırsın kendim ceketimi falan giyemem.
işine gelmeyince kart işine gelince bebek ben! Ben ne giyeceğime karar veremem! Annem ne derse o... Zaten daha önce yazdığım gibi hiç uymaz ikimizin sıcak-soğuk algısı. Ama işte anneme göre kendi algısı yeter kesin doğru, bense öğrendim kendi bildiğimi okumazsam bu durumda beter olurum.... Hamlesi boşuna, montu yerine astım, zaten kabahat kendindeymiş bana iyilik yaramazmış ki; üşütüp gelecekmişim valla bakmazmış!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder