kendime cep telefonu aldığımdan beri aynı klasik markanın melodisini kullanıyorum. bir ara şarkılara falan ayarladım ama ya sıkılıyorum ya telefonun çaldığını fark etmiyorum.
ama işte çook uzun zamandır aynı bilindik melodi. anneminkini de aynı ayarladım.
yine de öğrenemedi. aklında tutamıyor. hangisi mesaj ,hangisi çağrı.
elime alıyorum telefonu, hadi aç konuş ne bakıyorsun diyor.
mesaj gelmiş diyorum.
bozuluyor.
kimmiş??
bu mesela var bir de mesajsa kimden ve ne yazmış?
belki özel?
tamam değil de belki.
ne yazmış ne demiş ne olmuş sen ne yazdın o ne dedi.
teknolojiyle alakası yok, telefonu kurcalayamıyor ama kafamı kurcalamada uzman.
arkadaşımla yazışıyoruz diyorum.
-ee ne demiş?
*??
-ne yazmış nazlı?!
*sen tanımazsın ki.
-e anlat o zaman.
herşeyimi bilmek ister, samimiyetten değil kontrol altına alabilmek için ben bilmez miyim.
*merak etme erkek arkadaş değil.
-onun için demedim kim?
*kimse kim. arkadaş işte.
-ne demiş?
sabrımı zorluyor gene. neyse ne, sanki çook önemli tarihi bir an. mesaj işte ne ki..
*ne demişse demiş işte.
-of sana da birşey sorulmuyor!
*evet sorma o zaman.
ay napayım. eğer birşeylere dalmamışse ve duymuşsa sormazsa çatlar.
kim ne demiş, ne istemiş sen ne dedin o ne dedi, kim bu nereden tanıyorsun hatta anne-babasının ne iş yaptığını dahi soruyor. niye bilmiyormuşum. insan bilmezmiymiş arkadaşının ailesini!!
ya arada bir mesajla falan haberleştiğim bir arkadaş aile şeceresinden bana ne??
hadi ben merak etsem neyse sonuçta benim arkadaşım ama anneme ne. eve de davet ettiğim biri değil yani, öyle yakın arkadaş da değil.
meraklı melehat işte.
telefon çalınca bir de tepeme dikilir, hele kimle konuştuğumu anlamazsa daha da merakla, gözünü de bana diker, ara ara da kim nazlı der. cevap verinceye kadar sorar.
tabi konuşma bitince de bir merak, aynı muamele kim adı ne nereli sülalesi??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder