29.10.2013

nankörün ilanı ve duygu sömürüsü


eğer bir şeyi kendin değil de o istiyor diye yaptığını açıklıyorsan=
sevmiyorduysan, istemiyorduysan yemeseydin! yapmasaydın! der.

meydan okur.

sıkıysa yapma, yeme.

nankör olursun o kesin ve bulamadığı için isteyip de yiyemeyenlere de ihanet etmiş olursun,
sadece annene değil. tüm dünyadaki açlara mesela!!


eğer hala yapmıyor, yemiyorsan mesela işte istediği o.
meydan okumasına karşılık bir hareket yaptın ve fırsat doğdu.

ve böylece seni eleştirmek, beğenmemek, nankör ilan etmek, dırdırla boğmak, senin burnundan getirmek için ona gün-fırsat
doğmuştur.


bu konuda çocukken afrika'daki açları çok kullandı. onlar için bir şey yaptık mı hayır. sadece kullandık.

hele bir şey yeme, afrika'da açlıktan ölen çocuklar var diye başlar.

bir gün git birini evlat edin demiştim!!

aç olmamamın, sevmememin, doymuş olmamın bir önemi yoktur. o karar vermişse bu yenecek diye çatlayıp öleceğini bilsen,
yiyeceksin.

anne çok doydum yiyemem.
nankör! bunu bulamayan çok!
ama çok yedim zaten doydum!
bunu da ye ne var? o kadar emek o kadar masraf! hem nankör hem müsrifsin! atılacak şimdi bu!


bir de sırf ben yemiyorum diye koskoca bir tabak dolusu bir şeyi çöpe dökmekle tehdit eder, deneme.

niye atıyorsun? yarın yerim!
yarına tadı bozlur şimdi ye!


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder