paylaşılamayan wc

sabahları evde iki kişi olmamıza rağmen banyoyu paylaşamıyorduk. afedersiniz ben kalkar kalkmaz ilk iş banyoya yani tuvalete
koşarım. ama annem geceleri de uyanıp tuvalete gittiği için ilk iş değildir bu çaydan sonraki iştir.
tabi bu konuda benim yanlışta olduğumu düşünür. bahsetmiştim anneme göre ben gece de en az 1 kez tuvalete kalkmalıyım ki
sabah ilk iş olarak tuvalete koşmam gerekmesin. onun doğruları mutlak doğrudur!! hatta buna öyle inanıyor ki bana istersen
seni gece tuvalete kaldırabilirim diyor!
bundan da bahsetmişimdir ya neyse. bu arada bana yaş konusunda çok kere vurgu yaptığını belirtmem gerek. ama geceleri tuvalete
kaldırılabilirim!! bu nasıl bir ikilemse.
nedense sabahları benden de erken kalktığı için tam benim kalkma saatimde tuvalette olabiliyor. işte bu yüzden de paylaşamıyoruz,
banyoyu.

bir de uzun kalır ki, ağzında da sigara çoğu zama, banyoyu dumanaltı eder, sabah sabah ne güzel hava soluyorum!
bunu söylersem de ya abartıyor olurum ya da zaten gece kalkıp tuvalete gitmem gerektiğini bilmediğimi...



ama çocukken kalkardın diyor. e illa yatmadan önce süt içirecek. sabaha kadar nasıl tutasın. midem guruldata guruldaya
yatardım, tam yatağa gitmişsin, artık uykun gelecek, ballı süt dayanmış burnuna ve o i-çi-le-cek!!!!!

yaa dişimi fırçaladım!
olsun! ne olacak ki???

diye diye daha ilk okul çağında çürüdü dişlerim.

yoo sabah zaten süt içerdim, o zamanlar sütçümüz kapıya gelirdi, mis gibi sütü annem kaynatırken koklamak büyük zevkti.
sabah içmemişsem bir şekilde akşam ders çalışırken içilirdi. ama illa gece yatmadan hemen önce de içilecekmiş!!

yaa o zaman çişim geliyor işte.
gelsin ne var?
sonra uyanıyorum uyuyamıyorum!
uyursun nazlı bahane yok!

bahane değil çok zorlanır, siinirlenirdim, uykuya dalmakta.

zaten gece oldu ki kalkmadın, bir sinirle kaldırıp tuvalete gönderir.
yok ki.
vardır yap!!
sanki bir de ayakta duramayacakmışım gibi kolumdan tutmaya çalışır, iyice sinirlenirdim.

sonra gidersin tuvalete daha üstünü soymaya çalışıyorsun kapıda bekçi hadi hadi!

hadi yaptın mı?
daha üstümü soyuyorum!
of hadi benim de uykumu kaçıracaksınız kızım hadi!!
e fazla bir şey yok.
hadi nazlı!
e bu kadar. deyip çıkardım.

ama kesin yalancıyımdır! o saatte litrelerce işemem gerekir oysa!!

tam yaptın mı nazlı? bak gece beni kaldırma gene ha!!!
niye kaldırayım ki??


sanki o çağda ilkokul işte, kendim tuvalete gidemem. annem buna inanırdı.
bizim aklımıza gelmezmiş gibisinden.

ben ablam değilim ki. o zamanlar bir süre için eski ve garip mimarisi olan bir evde kalmıştık.
garip bir mimarisi olduğunu sonradan anladım yani. tuvalet yoo dışarda değil, yaa o kadar da değil ama,
ne hikmetse tuvalat koridorun sonunda yatak odaları kısmı değil mutfak kısmına yakın bir yerdeydi.
ablam gece tuvalete giderken beni de kaldırırdı. ne var ki korkacak?

işte öyle.


o zaman ki yaşıtlarım hatırlıyorum da karanlıktan korkardı. ben anlamazdım neden, ev her zamanki evin??

bu huyundan alışmış olacak annem tuvalete yalnız gidemem sanırdı. ohoo ben kaç kere kendim gittim döndüm.



kaldırıyor gece zorla, nazlııı kalk tuvalete gidin!
ben gittim!

ona göre ben kaytaran bir yalancıyım, korkmadan kendim gidemem!!
sonra mecbur eder gitmeyi, az yaptın diye azarlar..



zaten bir şey yiyip, içip yatmak çok yanlışmış, sen uyuyormuşsun ama vücut onu sindirmek için çalışıyormuş hala.


kim takar. yatmadan da o süt içilecek! hele bir içme.

süt içmek isteyip de bulamadığı, fakirlikten içemeyen çocuklara mı ihanet etmiş olursun, annenin bu kadar iş ve
zorluk içinde sana hazırladığı sütü içmeyen bir nankör mü?

hayır annem bize bir fiske dahi vurmadı, şu bu yasak demedi.
kendine öyle davranılmış çünkü.

ama böyle bazen sert, sitemli bazen de yumuşak ama suçlayıcı tonlarda söylenmeyen kalmadı. nankörlükle mi suçlanmadık,
annemizi sevmemekle  mi, hayırsız olmakla mı, iyilik bilmemekle mi.... say say bitmez.


zaten her halükarda anneme göre ben hep nankörüm. ama annemin her sözünü itirazsız dinleyen, yumuşak başlı ablam  yerine
benle uğraşmayı sever. annem zoru, meydan okumayı, mücadeleyi sever, insanları her yaşta değiştirebileceğine,
eğitebileceğine inanır.

tipik kadın yani.
kadınlar da erkekleri değiştirmekle uğraşmayı sever, bayılır hatta. sonra da sıkılabilir.
yani mücadeleci kadınlar böyle sanırım ve üşengeç olmayanlar....


______________-

neyse işte sabahları paylaşamıyoruz diye alaturka misafir tuvaletini elden geçirttim. bunun için annemin tamirci
fobisiyle mücadele ettim. klozet takıldı ve yine koçtaştan ucuz lavabo ve dolaplı takım alınıp takıldı.


ama o tuvaleti de sabahları kullanabiliyor muyum??

yeni tuvalet daha güzel oluyor diye ona gidiyor, ben eskisine talim.....

ama benim yüz yıkama falan malzemelerim orada...

kimin umurunda??

___________

sabah kalkıyorum bakıyorum ki kapılmış.

yok daha tam girmek üzereyse senin işin bitti herhalde deyip girer.
 hayır daha yeni kalktım! derim şaşar. ama sesler duymuş!!

yatağım gıcırdar benim biraz, onu duyunca anında kalktığımı işleirimi bitirdiğimi düşünür.
böyle bi uyaınca dönmek, gerilmek, saate baklmak, ayılmaya çalışmak diye bir şey yok sanki hayatta.


______________________


yeni tuvalet güzel oluyor der, pişkin pişkin girer. ben çıkınca girebilirsin der.

ama afedersiniz girilmez. kokar.

kokuyor ama dersen atıyorsundur anneninki hiç kokmaz!!

___________

gene eski tuvalete ben.....

__________________

annemle bu konuyu da açmaya gelmez yoksa çok uğraşıp da unutturduğum bu mevzuya dönüş yapmış olur.
ki annem tuvalet ihtiyacından bahsetmeye bayılır.

nedense.

bana da ikide bir sorar. sen bugün çıktın mı?

eğer tuvalete girdiğimi görmemişse, ona göre çıkmamışımdır, kabız olmuşumdur, günler sürebilir ona göre bu durum.
sonra bana hep cıvık şeyler yedirmeye çalışır. zırt pırt da sorar bugün çıkabildin mi???

ya da eskaza kabız olmuş da söylemişsen, bir ara unutup onbeş gün sonra bile sormuştu.
                         
_________________________--


okul hayatım boyunca da sonraki yıllarda da hatta hala annem eğer o gün dışardaysam ne yediğimi ve tuvalete çıkıp
çıkmadığımı mutlaka sorar.....


istersen sinirlen. umursamaz illa da sorar.

koskoca insan oldum - annem koskoca kadın oldum dememi istemiyor, insanlar kız değil kadın olduğumu düşünürmüş,
sonra nazlı ne zaman evlendi der, evlenmediğimi hatırlayınca da evlilik dışı bir ilişki yaşadığımı sanırlarmış, o
yüzden ya şu yaşa geldim, şu yaşta insanım, ya da şu yaşta kızım demem lazımmış-

neyse işte şu yaşa geldim hala annem tuvalet faaliyetlerimi merak edip sorar, tuvalete gitmediğimden şüphelenirse hele.



_____________


bizim evde annim beni de mecbur etmesiyle çok sık konuşulan bir konudur tuvalet ihtiyaçları.
buna da kısaca çıkmak deriz.