bazen canı o kadar aşırı konuşmak istiyor ki tüm gün kafamı şişirdiği yetmezmiş gibi, ha bana dışardaysam telefonla ulaşıp, bir kaç dakikalık boş zamanlarımda da gene bana konuşuyor ama bir de onu ara bunu ara modu var.
daha sabahın köründen elime telefon tutuşturup bana birilerini arattırıyor. kendi arama yapmayı unutmuş.

yazın 2 ay yazlıktan sonra. yapışkanlığa o kadar alışıyor ki. ben evden çıkıncaya kadar motor gibi aralıksız nefes almadan konuşuyor, hatta asansör beklerken bile, asansörün kapısı kapanıncaya kadar konuşuyor. bir yerden sonra dinleyemez hale geliyorsun beynini kemiriyor abandone ediyor.
daha da yetmiyor her saat başı telefonda konuşup devam etmek istiyor.
ben ne ihtiyaç gidereceğim ne işim olacak ne de arkadaşlarla bir çift laf edeceğim annem sürekli kulağıma konuşacak.
ablam da harika bir akıl vermiş kulaklık takacakmışım, anneme göre de sürekli takılı olacak saçımla gizleyeceğim ve böylece annem sürekli kulağıma konuşabilecek.
sürekli çocukluk ve ilg gençliğiyle övünecek ya da ekstra pesimist moddaysa babamla evlendikten sonraki hepsi birbirinden karanlık ve boğucu anılarını anlatacak ya da günlük olayların karamsar yorumlarını bilmem kaçıncı kez anlatacak.

hiç bulamazsa bana senelerdir oturduğumuz evi anlatır! sanki ben de orada yaşamıyorum! baştan sona evin plannı, kullanışlı bulduğu ya da bulmadığı yerlerini bininci kez anlatır. lafa karışmanı da istemiyor aslında sadece he hı diye onaylayacaksın.

sürekli sen kulağıma konuşurken nasıl ders anlatacağım anne diyorum bomboş gözlerle bakıyor. onu ne alakadar eder ki. zaten dandik boktan özel okullarda odada booooşboş oturuyoruz ki anneme göre. ne anlatsan ne görse anlar. bir zamanlar bir arkadaşı özel okulda çalışmış diye.

******************

yazın bir de canı bira çekti. midesi de o aralar iyiydi. düşünün artık çakırkeyifken ne kadar çok konuşuyor. akşam üzeri başladı gece 3 e kadar aralıksız konuştu. yatmak için hazırlanırken, kremlerimi falan sürerken de sürekli tepemde nefes almadan konuşuyordu. tuvalete gideceğim annemi itmek zorunda kalıyorum kapıyı kapatmak için, söylediklerimi duymyor konuşmaktan. daha da kapının dışından konuşmasına devam ediyor.
tabi ki elinde sigara her zaman, güya bana gelmesin diye yana üflüyor, sanki rüzgardan dağılıp bana da ulaşmıyormuş gibi.
artık yatağımı hazırlıyorum, gündüz kanepe olduğu için kendisi her akşam çarşafımı sermem yastıkları düzenlemem gerekiyor; hala tepemde arkamda vırvır konuşuyor; saat 3 yatalım artık diyorum, gidip yatağına yattığı yerden devam ediyor konuşmasına.
asla da söyledikleri olumlu şeyler olamaz, olmadı olmaz. sürekli kötü örnekler.

midemi ağrıtıyor bira diye yalan söyleyip aldırmamakta buluyorum çareyi. normalde de çok konuşuyor ama en azından belli bir saatte uykusu gelip uyuyor. içince uykusu da gelmiyor! bıraksam sabaha kadar konuşacak.

ha kendisini de asla geveze bulmaz. ama başka konuşkan insanları da sevmez geveze bulur.
----

yazın güya ben tatile dinlenmeye geliyorum; ya benden sürekli hizmetçi gibi ev işi bekliyor yetmiyor kendi evimiz onun bunun da yapılacak anneme kalsa! hem bana diyor ki kitap okumuyorsun hem kitap okumaya başlayacağım anda dibimde bitip isteklerde bulunuyor ya da konuşuyor. uyarıyorum gidiyor. ama sadece 5-10 dakika dayanabiliyor konuşmadan durmaya!!! geri gelip başka yerde konuşuyor. kitap okuyorum diyorum e sen oku diyor. ama sürekli konuşup soru soruyor cevap bekliyor.
hem okuyup hem de anneme cevap verip hemde can kulağıyla dinleyecekmişim!

***
eskiden gene kitap okumaya-ders çalışmaya saygı duyar önem verir bırakırdı odamda. artık hiçbiri kalmadı. ne kitap okuyorum diye ne bir şey izliyorum ne de çalışıyorum diye saygı duyuyor! hatta inadına gibi terslemişsem inadına inadına en yaınndan televizyonun sesini açıyor ve odanın etrafında gürültü yaparak dolanıyor. onu bırak hastayken migrenim tutmuşken bile saygısı yok!
migrenden odama kapanırım 5 dakikada bir incir çekirdeğini doldurmayacak şeylerle geliyor yanıma! kızarsam da anlayışsız oluyorum kendisi çok anlayışlı çünkü!
gözünün önünde ağrı kesici alıp iyice bastırarak dedim odamda yatacam migrenim tuttu. 5 dakikada bir bir şey için beni rahatsız etti yaa. yok mesaj gelmiş açamamış, yok kapı mı çalmış? yok televizyonun ekranına bişey olmuş, yok çamaşırlar kurumuş mudur diye soruyor. şimdiyi mi buldun bunlar için!!!!????????

kızarsam terslersem de ben kötüyüm ben anlayışsızım.