gene acıma dönemi başladı galiba annemin. çok vicdanlı çok merhametli ve çok yardımsevermiş. ama mantıksız. tabi zararı bana dokunacak şekilde.

kah eve ölmek üzere bir hayvan getirir ağlayarak ama kılını dahi kıpırdatmak istemez. bana yıkar.
kah çöp toplayan bir adama acır tutturur da eve çağıralım banyo yapsın diye!!
hiç düşünmez hırlı mıdır hırsız mıdır cani midir sapık mıdır. sadece acıma duyar ve o noktada dünyanın en zeki en tedbirli en mantıklı insanı olduğunu iddia etmesine rağmen bunlar devreden çıkar.
senin sunduğun çözümleri de beğenmez bir de illa da eve getirilecek elin herifi yıkanacak banyoda. para yemek kıyafet falan vermek yetmiyor illa da bizim banyoda götünü açıp yıkanacak!!
belki sapık gebertecek bizi sikip sikip!!! belki arkadaşlarına akrabalarına söyleyecek dadanacaklar başımıza!! bunları hiç düşünmez. ama dünyanın en zeki insanı.
bir de başkasının hatalarını en ufacıkları bile eleştirmek laf sokmak için fırsat kollar ama!

tabi en şahanesi Suriyeli bir aileyi savaş bitene kadar evimize almak. hani burada da siz oturun demek için değil, elalemle beraber yaşayacakmışız!!! ben de annem evde onlarla yalnız kalmasın diye istifa edeceğim işimden!!
madem öyle yazlıkta kira vermeden otursunlar. yok başlarında olacakmışız ama!?
belki manyaklar gece boğup öldürecekler ne belli. nöbet tutacakmışım o zaman!?

gündüz annem iğrenmesin diye temizlik hizmetçiliği yapacağım gece de uyumayıp nöbet tutacağım?

bir gün de diyor ki ablana soralım o zaman. ablamın da çok umurundaydı çünkü! ucu kendine dokunmasın da ne yaşarsanız yaşayın umurunda değil.

sütçüyle mi evlenmişim, ayının tekiyle suudi arabistan'a mı gitmişim, evi yabancı bir aile mi yerleşmiş zerre umurunda değil