her zaman kaşı çatık her zaman dudağı aşağı büküktür bir şeyleri beğenmiyor tiksiniyor gibi mimiklerle yaşar.
en mutlu huzurlu tatlı anlarda bile bir şer arar. bulamazsa yaratır. sürekli kusur arar ve bulur sadece olumsuzlıuğa odaklıdır.
diyelim ciddi bir olumsuzluk göremedi ortamda: nasıl memnun olunmaz nasıl zehir edilir nasıl boktan hissedilir? arar ve bulur. olmadı yaratır.
hiçbiri denk gelememişse üzerine birşey sıçratır yere bişey düşürür ve o günün o anın içine sıçılması için gereken zemin oluşmuştur.

zevk almamaya memnun olmamaya mutlu hissetmemeye yemin etmiş gibi sürekli bunlar için çabalar. sadece kendisinin mutsuz memnuniyetsiz kusursuz falan hissetmesi ona yetmez. başkalarının huzurunu mutluluğunu çalmak ister.

saatlerce iyi geçmiş bir günün sonunda hani tatillerden gezilerden dönerken de muhakkaka ama asla şaşmadı biriyle kavga çıkarması gibi. sonunda da olumsuzluğa aşık olduğu için güzel zamanları değil kötüleri hatırlar.

bunun zekadan ileri geldiğini düşünüyor bir de diğer kalanlar geri zekalı insanlar!! karamsar değilmiş asla kindarlığını kabul ediyor ama bunu da büyük bir yetenek ve zafermiş gibi ama karamsar değil çok gerçekçiymiş. anca aptallar anlamazmış onun gibi herşeyi.


başkalarının özellikle de benim iyi anılarım olmasın diye çabalarmış gibi herşeyimi sabote etmeye çalışır. gitmemi yapmamı engelleyememişse tedirgin endişeli mutsuz hissedeyim keyif alamamyayım diye uğraşır.