Daha sabah günaydın demeden başlıyor büyük bir hazla şevkle kapıcımız Hikmet hakkında kin ve nefret kusmaya!

Akşm yatarken de aynı şeyleri yineliyordu, hatta yattığı yerden de konuşuyordu ben kremlerimi sürerken!

Aşık sanki. Başka hiç bir şey konuşmak istemiyor. Başka bişey konuşurken de aniden ona çeviriyor konuyu!

Her konu Hikmet'e çıkar!! Sabahtan akşama kadar aynı şeyleri tekrarlıyor, sustursam da onaylayarak da konuşsam azarlasam da nafile; arsız illa onu konuşacak.

Önceki evimizde de aynı şeyi yapardı; benim kafama yöneticiye şikayet etmek gerek'i işledi: ben de enayi gibi ettim, noldu hiç; ne kovuldu ne bişey üstelik ben düşman oldum! Sürekli bana sitemler.

Adam bana sitem ederken yanımdaki annem ne yaptı beni savundu mu hayır bön bön bakıp saf numaraları çekti!

Annem böyle böyle diyor ondan öyle dedim deyince de annem bi kıvırdı bi yan çizdi ki görmelisiniz! Kendi kendine söyleniyormuş o canııım şikayet et de işsiz kalsın dememiş ki!

Halbuki aylarca şikayet etmeli deyip durdu tabi saatlerce defalarca aynı durumları anlatarak ve türlü kötü huyunu kusurunu arayıp bularak!

Şimdi de mahsus başkalarına da şikayetlerini anlatıyor ki yöneticiye söyleyin desinler. Tabi duyanlar da safçana söylüyor; hatta ablacığım ailenin göz bebeği evimizin turisti bana dönerek sen söyle bari diyor.

Olur! Sonra kapıcı bana düşman olsun annem pişkince inkar etsin yönetici de beni yalancı bilsin! Beni 1 kişi bile sevmesin! Hatta azıcık sempati bile duymasın! Annemin gözünden görseler ah bi beni; kusurlar hatalar çirkinlikler ve kötülükler abidesi!

Akşam eve gelir gelmez anlattığı aynı konu gene masada; Hikmet!

Yani her konu nasıl ki babama çıkıyorsa; o ayrı şimdi; son zamanlarda da Hikmet'e çıkıyor. Her konu, random bir konu hatta obje düşünün onu da bağlar. Hatta dizi film falan izleyemiyor; sadece sabahlara kadar aynı örneklerle Hikmet hakkında konuşmak istiyor; herşey ilham veriyor; durup durup bağlayıveriyor konuyu!

Ha karamsarlığından takıntılığından bahsedersen hep babamın suçu! Mahvetmiş hayatını içine sıçmış hayatının! Senelerdir ya adam öleli 20 sene oldu hala başka konun yok konuşacak!

Benimkini hiç mahvetmemiş hatırlamazmışım ki! E sen hatırlatıyorsun her Allah'ın günü! Günde kırk kere. Ağızndan güzel bir hikaye anı çıkmaz ki! Güzel eğlenceli komik anıları pek hatırlamaz, hatırlanmasından konuşulmasından da hoşlanmaz: bu aklı havadalıkmış!

Aynı şey değilmiş hatırlamakla kendinin anlatması! Bir kere bahsetmiş sanki; kötü bir şekilde anmadığı gün yok yemin ederim! Bıraksan tek konuşacağı konu da budur; da bazen başka nefretlikler ana tema oluyor!

Sevimli hayvanlar belgeseli izlerken bile onu hem babama hem de o sıra popüler nefret nesnesine kolayca bağlayıp saatlerce konuşabilir!

Anca arkalarından konuşur beddua eder şikayet eder; karşılarına gelince süt dökmüş kedi kıvamında; masum rollerde,,,

hem sabahtan akşama kadar ağzından karamsar, kötü, nefret dolu olmayan bir laf çıkmaz; seninde modunu düşürür: sonra sen tek bir olumsuzluk belirtirsin sana döner derki çok karamsarsın moralimi bozuyorsun konuşulacak konu mu kalmadı sus!

Sen sabahtan beri napıyorsun? O mantık çerçevesinde konuşuyormuş karamsar değilmik o kadar olumsuz değllmiş!

Hele ablacığım eve gelmişse; turist gibi hallerde. Sanki turist olarak geldiği şehirde iki yabancının evine misafir olmuş gibi yabancı tavırlarda. Bardaklar nerede bilmiyormuş, çarşaflar neredeymiş! Bizim şengen vizemi var mıymış bilmiyormuş!

Mesela. insan annesiyle kardeşinin yurtdışına çıkıp çıkmadığını bilmez mi??? Salak.

Ama annesi yavrusuna hayran. Her dediği güzel her dediği akıllı mantıklı hayırlı! Ay benim gibi mi o???