Ablam her geldiğinde akşam izledikleri belgeselleri falan öve öve anlatıyor. Annem de zaten hayran, nasıl imrenerek dinliyor teatral!

Sonra da beni kötü gösterip kendini acındırmak için sanki, alt dudağını sarkıta sarkıta; bizde çıkmıyor o kanallar diyor.

Her seferinde de ablam şaşarak niye abone olmuyorsunuz diyor bana!

Aşırı zeki ve aşırı tanır isanları, insan sarrafıdır kendisi!

Hatta öyle ki geçende bir konuşma sırasında diyor ki;

"sizin şengeniniz var mı bilmem ama...."

var tabi! Senden gizli avrupalarda sürtüyoruz!

tabi nerden bilsin? Yeni tanışıyoruz! Ya insan annesiyle kardeşinin şengen vizesi var mı yok mu bilmez mi? Senden gizli Avrupalara mı gittik?!

Annem ne anlasın şengen ne? Tabi ki öğrenince de ablama hiç kızmaz ah canım yavrusu! Ama ben bir anısını hatırlayamayayım çok kızıyor, ben onun beyninin içlnde yaşamalıyım ya!

Hiç dememişim ben öyle kanallar vaar?? :(((

ya hiç demedim?

Ne zaman desem kızar; ona mı para vereceğiz bir de...

Niye paralı mı? Hiç söylememişim ne bilsinmiş o paralı olduğunu? O anten sanıyormuş!

Annem netflixi nasıl anlasın. Bana özenip bilgisayardan izlemeye kalktı: göremiyor ki tabi. Sürekli söylenerek burnumun dibine giriyor, duyamıyor, kulaklıktan sıkılıyor, altyazıyı okuyamıyor! Ben okuyayımmış anneme! Ben ne anlayacam diziden?!

Ona ne!?

Hani eskiden yüklüyormuşum televizyondan izliyormuşuz!

Sanki memnundu! Tabi sürekli mızıldanır; kusur bulur; dramsa sıkıcı komediyse biz bunların komedisini anlamıyoruz (yerli komedileri anlıyor ya!) gerilimse sinir bozucu polisiyeyse altyazı hızlı geçiyor ben de dublajlı yapmıyormuşum daha karma bir türse değişik olsun diye saçmalamışlar romantikse bayık böyle aşk mı olur!

Kusur bulmadığı an da ilham gelir; herhangi bir şey bir şey çağrıştırır geçmişinden; onu anlatır....