Yere düşen yüzüğümü bulmuş, getirmiş bana gösteriyor büyük sorular oluşmuş kafasında.

Nazlıııı????? Bu neee?

Yüzük?

Bu halka gibi şey ne? Atayım mı çöpe? Atayım o zaman!

Dinlemiyor, kendi karar veriyor hemen. Ne gözü görüyor ne kafası çalışıyor ne eli hissediyor. Yüzük olduğu aşikar ama anneme göre bişeyin kopmuş parçası!

Atmaa!

Hı?

Atma atma!

Napacan ne ki bu? Boktan bişey!

Benimle ilgili herşey dandik boktan anneme göre. Tüm eşyalarım, kullandığım giydiğim şeyler! Hep ucuz dandik boktan.

Ne biçim yüzükmüş, öyle yüzük mü olurmuş, boktanmış! Dolanmış tel gibiymiş!

Zaten bana pahalı, kaliteli şeyleri yaraştıramıyor! Ama ablamla kendine yakıştırır! Ne zaman bişeye pahalı, kaliteli desem o şey sabotaja uğruyor en kısa sürede. Kendinin sünmüş bluzları, delinmiş nevresimleri 30 yıldır duruyor ama benim daha etiketi üzerinde duran eşyalarım dandik boktan toz bezi olacak şeyler.