Ben eczaneden krem bakarken mızıldanıp duruyor; yorulmuş da acıkmış da soğumuş da hava artık gidelimmiş de! Saatlerce perdecilerde, yatak örtülerine madam coco gibi yerlerde bakarken öyle değildi ama! Bir yatak örtüsü için yarım saatten fazla oyalanmayı bildi ama!

120 inci ama asla kullanmaya kıyamayacağı, açıp sermeye üşeneceği yatak örtüsüne zaman ayırır seve seve.

iş bana ve benim ihtiyaçlarıma zevklerime geldiğl zaman sıkılır yorulur şikayet eder ve pahalı lüzumsuz bulur! Mağazalar kazıklıyordur biz salakları!

Bimde de vardır krem! Neyime yetmiyordur! Nivea sürsem yeterdir! Bana çok bile diye hissediyor aslında!

Tabi ben ablacığım gibi güzel akıllı başarılı evli ve muhteşem bir aşk çocuğu muyum?

Ben anasının rahmine zorla konmuş bir de buna bu çilelere rağmen kız doğmuş çirkin bir fazlalığım!

Sandalye verip oturmasını sağlamama rağmen söyleniyor. En sevdiği şeylerden biri elbette söylenmek ama esas sonucu olarak benim aşırı tepki vermemi sağlayıp sonra kendi saf, melek, anlayışlı anne rolüne bürünüp beni kötü göstermeye çalışmak!

Tabi. Pahalı ama değer. Gerçi sen de zamanında en kalitelisini en pahalısını kullanmışsın değil mi anneciğim diye yapay konuşuyorum!

Sen rol kesersen ben de keserek laf sokarım modundayım yıllardır. Ama bu sahte rollerşmelerden anlamaz hala uğraşır üste çıkmaya!

Ama bana o kadar olamaz. Çok pahalı! Ablacığım kendine 1200 liralık LaMer krem almış ama tabi o müthiş önemli bir insan! Benim gibi değil. Bana Nivea yeter de işte ben zavallıcık avutuyorum pohpohluyorum kendimi. Çünkü sen değerlisin önemlisin sana yakışır yaraşır sağlığın cildin falan çok önemli diye yok benden başka. Napayım kendimi avutmayayım mı bari. Bir ben varım beni seven!