Sabah daha gözünü açar açmaz karamsar, kötü konuşmalara başlar! Herşeyin en kötü tarafını konuşur da konuşur. Radyoda çalan şarkıdan, şarkıcısından, sunucusundan neffret eder: en azından hiiçç sevmem der.

Bir film açsan bir talk şov başlasa; anında bunu da hiç sevmem diye başlar konuşmalara!

Bütün gün her meselenin en kötüsü en can sıkıcısı en moral bozucusu en karamsarı dilindedir ve çook gevezedir! Ama asla geveze olmadığını çok yerli yerince yeterince ve doğru konuştuğunu düşünür iddia eder.

Sen keyifli mi uyanmışsın biyerden mi gelmişsin umrunda değildir. Hatta sen mutluysan azıcık anlaşılıyorsa ona göre o çirkin suratından karamsarlığın dozunu iyice arttırır.

Senln modunu düşürür, tadını kaçırır, moralini bozar. Nasıl bozmasın aldırmazsan bile mütemadiye böyle olduğu ve konuştuğu için illa da sirayet ediyor.

Adeta mutluluğa keyfe karşı! Hiçbir şeyden keyif alma mutlu olma ister gibi debeleniyor her an!

5 dk dinlediğin şarkıdan, rengi güzel diye aldığın tişörtten, içtiğin kahveden, izlediğin filmden asssssla keyif alma! Almaman için senelerdir uğraşıyor! Beynine işlemek için.

Sonra da döner sana suratsızsın, asık suratlısın, karamsarsın der!???

Asla da kendiyle alakası yokmuş!

Kendisi güleryüzlü ve iyimser değilse de gerçekçi bir insanmış!????

En son ne zaman güldün? Güleryüzmüş!? Gülümsememe bile sinir oluyor sanki bilmiyorum!

Biraz sırıttım mı hemen bozmak için bir sebep bulur! Sonra da ben asık sıratlıymışım!?

Tabi ki sonra gençliğiyle övünmeye başlar! şöyle güzelmiş böyle alımlı bakımlı popüler herkes aşıkmış! Herşeyin en iyisini en kalitelisini kullanmış prensesler gibi büyütmüşler!

Pişkin! Sen niye prenses gibi büyütmedin ya bizi??? Hele beni? Ablam an be an prensese yaklaştı ben her zaman azarlanan hor görülen evin pis beslemesi gibiydim?

Ben kaliteli bişey alacağım zaman bu engelleme çabaları niye???