Asansörle çıkarken komşu bizden önce bi katta indi.

Karısı kapıda adamı aşkım diye karşıladı.

Annem çok imrendi.

Ay keşke evlensemmiş bak ben de kocamı böyle karşılarmışım.!

Bana yamamaya çalıştığınız çirkin öküzleri aşkım diye mi karşılarım sanıyorsun anne? Geri zekalı falan mıyım ben???

Keşke diyor üniversitedeyken bulsaydın!

?????????

Bütün sosyal hayatımı baltalayan kendi. Ona göre evlilik nasılsa olurdu okul ve iş önemliydi.

şimdi ne iş ne kiminle nasıl evlendiğim önemli. Yeter ki yerini bulsun! Herşe göstermelik.

Zaten eş bulmak için çaba ve zaman gerektiğinden habersiz. Herkes evlilik delisi, hazır bekliyor sanıyor.

Bir görev bir iş anlaşması.

Yıllar içinde ne kadar değişti. Okuldayken en önemlisi dersti! işti! Evlilik nasılsa olurdu.

Yani bazen nasılsa karşına çıkar derdi, ama esasen çok önemli görmüyordu istediğim birimi sevdiğim mi bi şekilde evlendiririz diye düşünürmüş demek.

Anneme kalsa sıfır sosyal hayat idealdi. Hatta sıfırın altında: ilerde kocanla!

Gene o yıllarda ablamın evliliği hobisiydi! Sonra boyama kursları falan.

Gene tabi benden robot olmamı bekliyordu. Dersten başka hiçbişey olmamalıydı hayatımda, yemek yemek tek zevk.

öyle gezmekmiş, müzikmiş, tiyatroymuş, arkadaşlıkmış???

Ne konuşuyorsunuz ki bu kadar sanki? Bütün hafta berabersiniz?! Ders mi? Hıı ders anne.

Gençliğini de çoktan unutmuş desen konu açıldı mı kendini anlatmayı ve övünmeyi çok severdi.

Evet annem çok çelişkili bir insandır ve kesinlikle çifte standartlı.

Kendi hep en üstün, en haklı, sonra ablam, en en alt sıradayım! En haksız en aşağı!