Dışarda yemek yemekten o kadar hoşlanmıyor ki, hani zaten normal aile olmadığımız için adeta kendini cezalandırır gibi keyif ve sosyallikten

muafız, aç kalmaya razı. Tek kendi de değil biz de.

Bir zaman kimin aklına uyduysa artık beraber geziye gidesimiz tuttu.

Dönüş yolunda mola verilir de

yemek yenir ya.

inmedik!

Herkes indi, yemeğini yedi, şarkılar bile söylediler; biz otobüsün içinde kös kös oturup bekledik!!

Zaman geçmiyor tabi. Ters ters bakıyor söyleniyor arkalarından tabi miletin.

Bi halt mı varmış da bilmem ne ne...

Somurtarak kös kös! Bekledik.

Zaten bi yaşmayı hak etmiyoruz, başkaları yaşayacak biz o zamanında alay ettiği komşumuzun kayınvalidesi gibi balkonda oturup izleyeceğiz!

Mola bitince herkes bi neşeyle geldi tabi. şarkılar söyleyerek, kahkahalar atarak.

Blz? Ne hacet! Bize gülmek yasak! işte arada bir annemin uygun gördüğü kadar bişeyler yaparız.

Tabi laf sokan da oldu. insanoğlu fesat!

Kendi aralarında konuşuyorlar gibi yapıyor birileri. Ay ne eğlenmişler yemekler ne güzelmiş, gruptan bazıları bi mercimek çorbası bile içmemiş! Parasızlarmış herhalde.

çok alındı buna annem ama bişey demedi, uyuyormuş duymamış gibi yapıp 2 ay kafamı şişirdi; dırdırından.

E desendin bişeyler. Tartışma çıkarmış! Ne hakkı varmış herkesin huzurunu bozmaya???

Benimkini bozmaya hakkın var ama?!