Okul yeni başladı ya, ama sanki ben öğrenci olarak ilk defa başladım.

Hergün paran var mı deyip elime para vermeye çalışmalar, hergün eline geçirdiği ilk hırkayı giydirmeye ya da taşıtmaya çalışmalar, erken gel oyalanma demeler.

Akşam ayrıntılı rapor istemeler;

ne yedin? Ne markaydı???

Ne yönden geldin? Servisçi aynı mı???

Tabi evde de benim yerime düşünmeler;

akşam banyo yap, yapma....

Dün beni banyoya girmeye hazırlanırken yakaladı. Büyük endişeyle önüme siper oldu. Sıcak su kalmamıştır! Girme!

Kirli saçla mı gezecem? Su kalmamıştır hava kapalıydı?!

Bizim güneş enerjisi baya başarılı az güneşte bile sıcak su oluyor. Hani 2-3 gün aralıksız yağmurluysa zor. Ama annem anlamaz ki. Girmemi istemiyor. Zorla çektim önümden. Ben çıkıncaya kadar kapıda dikildi. Bişey lazım mı diye soruyor içeri.

Napabilecekse. Yapamıyor. Bl kere havlu unutmuşum istedim, bulamadı bile tarif etmeme rağmen. Herhangi bir havlu ver diyorum yok. Beni öyle ıslak bekletti. El yüz havlularına kurulanıp çıkmak zorunda kaldım.

Bi de niye çıktın getirecektim?

Ne zaman yaa 10 dk oldu bir havlu bulamadın?

Hiçbişeyin yerini bilmiyor ama tahmin de edip bulamıyor...

Bigün çamaşırımı toplamıştı yazlıkta, nereye koyayım dedi, dolaba dedim çekmeceli gözlere. Gitmiş balkonda atamadığı için kiler gibi kullandığımız eski bir şifonyerin içine koymuş.

çok mantıklı buluyor hem ben tepki gösterince. Evet mayolarım kuru soğan çekmecesinin yanına yaraşır tozlanan balkonda!

Tozluysa hergün sileyimmiş o zaman!

Tabi temizlik işçisinden başka neyimki ben?