Beklemek ve bekletmek:

ablamda da teyzemde de aynı huy var; sözünü tutmamak ve bekletmek; hem de gayet pişkin olmak gibi.

Annemle ben de dakiğizdir. Hatta annem aşırı endişeli, tedbirli ve pimpirikli olduğundan her yere çok erken gider salak gibi daha fazla bekleriz. Ben zamanında dersimi aldım bekletmem ama beklemem de. Ama annem almamış.

Ablamla forumda bi kafede buluşacağız, saat 4te. Annem sayesinde ona kalsa öğlen çıkıp gidip bekleyeceğiz de zor ettik 2,5u.

Hayır o buluşma saati gelene kadar dolaşmayacağız, masa kapıp yemeden içmeden eşşek gibi oturup bekleyeceğiz! Hem de ben köşeye sıkıştırılacağım ve hareketim kısıtlanacak öyle bir kenar masa seçilecek ki ve de insanlara sırtımı döneceğim!

Kimse bakmasın!

Ben de duvara ya da sadece anneciğime bakarım.

Süper bakire! Annesinden başkasına bakamıyor bile alalım eve koyalım bunu lazım olur! Tüh keşke çok yemek yese memeleri kalçası büyüse de anne adayı olarak sivrilse. Ama erkeklerin değil anaların dikkatini çekecek, ne güzel memeleri kocaman torunlarımı iyi besler diyecekler ne güzel kalçası geniş rahat rahat doğurur diyecek ve beni oğulcuklarına alacaklar! Ne güzel insan, eş, dost olarak değil de materyal olarak görülmek!

Nerden nereye vardım gene.

Ben diyorum ki çok zaman var ablam gecikir de gel mağaza gezelim. Yok oturup mum gibi bekleyecekmişiz, ya erken gelirse!

imkansız. Zaten arar o zaman neredesiniz diye.

Yok oturalım. 2 saat oturulur mu yaa. Oturalım! Yer kalmazsa ya!

Evet kafede yer kalmadığı için ölen ilk aile olarak tarihe geçeriz!

Bıraktım kafede annemi! Bu ne işkence yaa!