Ne yazıyorsun?
Bişey?
Ne? işte ne?
önemli bişey değil anne.
Ay ne ama? Ne yazıyorsun?
önemli bişey değiil.
önemli değilse ne diye yazıyorsun?
Senin için değil benim için önemli.
Ne??

Beni ilgilendirmez demez, bana ne ne yazarsa yazsın demez, kontrol edecek illa, bilecek herşeyi ve karar verecek! Sorsam yazayım mı bunu diye di mi?
Zaten bişey yaparken de açıklama yapmamı bekler. Kısaca geçmemden hoşlanmaz pek. Uzattıkça uzatır detaylandırır. Sonra da gereksiz bulur!
izin almak denmezmiş buna ama resmen öyle.
Nasıl yasak, yapamazsın, yapmayacaksın gibi emir kipli cümleler kurmayınca yasakçı, tutucu anne olmadığına kendini inandırmışsa burada da aynı.

Herşeyi üstü kapalıymış gibi kontrol eder, sorgular ve gerçekten bu durumu bunca yıldır farketmediğimi sanır ki şimdiye kadar kaç kez tartışmışızdır, kaç kez yüzüne vurmuşumdur.
Ama kendi kabul etmediği şeyin olmadığını, geçersiz olduğunu varsayıyor.
Neyi, ne için, neden yaptığını en detaylı şekilde anlatacaksın ama sonra annen ne gerek var saçma falan diyecek.
Ya da daha mühim bir karar ve yapmanı istemiyorsa seni engellemek ama kendinin engellediğini anlamadan ben , engellemek için insana karamsar, endişeli fikirler ekmeye çalışır. Korku salmaya razı bana!
Kendi istediği olsun da o herşeye razı. Zaten en doğru, en gerekli kararları kendi alır! En zeki en mantıklı insan o. Zaten tecrubeli de.... Mesela otlu peynir kötü diyor ben de assssla merak etmemeli ağzıma sürmemeli otlu peynir bakiresi olarak kalmalıyım! Dım!