çantana sığımıyorsa ver ben taşıyayım benim çantama koy Nazlı.
Der. Tamam ama sonrası acayip. O şey lazım olduğu zaman vermek istemez. Bu yönetmek için bir bahanedir ve o şeye neden o anda ihtiyacın olduğunu annene açıklamak zorundasındır! Bu da yetmez annene de mantıklı gelmelidir!

Makinayı verir misin?
Ne makinası?
çantandaki işte.
Telefon mu?
Yok fotoğraf makinasını koyduk ya senin çantana, benimkine sığmıyo diye.
Haa. Napacan?
Verir misin?
Napacan napacan?
Allah Allah napılır fotoğraf makinesiyle?
Ne bileyim ne lüzumu var?
Verir misin işte?!

Bu hızla ilerleyen bir sohbet değil annem her konuşmasından önce uzun bir es verip, bana boş boş bakarak nedenini açıklamamı bekliyor!

Verir misin şunu anne?!
Ne çekecen ki?
Sen bi ver ver!
çekilecek bişey yok ki şimdi!
Ay verir misin şunu yaa?
Napacaksın anlamadım ki ben!?
Anlaman mı lazım illa???
Ne bileyim gerek yok ki!

Hala vermiyor! Hatta kılını bile kıpırdatmıyor!

Bana göre gerek var!
Ne çekecen?
Offfff sana bişey verende kabahat!
Ne olmuş ki şimdi sorduk!
Sormuyorsun anne açıklama, izin bekliyorsun!

Kalkıp çantasından kendim alıyorum!

Bu hep böyle. çantasına konan her neyse annem zimmetine geçirir adeta, isterken kendi malını izin alıyormuşsun gibi olur.
En sevdiği şey kontrol ve kendi karar alması.

Bakmış bakmış fotoğrafı çekilecek hiçbişey yokmuş!!
Belki ben başka bişey gördüm? Ama göremem ki annem benden herr konuda üstün. O yok diyorsa öyledir!