Hava limoni diye çamaşırı içeri bi yere sermiştim; ama ben yokken hava düzeldi diye çıkarmış balkona.
Zor olmasaydı sana tek tek indir tak, bana bıraksaydın.
çıkarmadan askıdan çıkarıverdim balkona.
Ağır gelmeseydi.
Yoo kolay oldu.
 iyi.

Ama bakıyorum, çamaşırlar toz lekesiyle dolu; çıkarırken heryere süre süre çıkarmış ama ruhu duymamış! Camın tüm tozu siyah iç çamaşırlarımda! Camı temizlemiş adeta, sonra da onlar öyle giyilir sanıyor.
Camlar kirli diye yardımcı çağıracaktık, ama ben ne zaman arayacak olsam bir bahaneyle erteletiyor, engelliyor.
Bu da bir işi benim yapmamı sağlama yöntemi! Evde de böyle yapar sonunda kendim yaparım, memnun hem çene çekmeyecek hem bedava. Belli ki ondan. Ama ben de inadına elimi sürmüyorum kirli camlara.
E çamaşır hep toz olmuş!
Ne tozu? Hani?
iştee hep toz değmiş!
Hani ya ben görmüyorum?!

Toplayıp tekrar atacağım makinaya.
Daha kurumamıştır ki toplama nazlı!
Yıkanacak tekrar.
Ne???
E tozlu şeyi mi giyeceğim ya?
Kurusun çırparsın!
Olmaz iğrenirim.
Amaaan sen iğreniyorsun diye mi bi daha yıkanacak yani? Boşa su harcanacak!
Ha su benden önemli! Ben tozlu kilot giyeyim!
Aman nolacak tozdan? Sana iyilik yaramıyor!
Ben dedim sana çıkarma dışarı diye cama değer kirli diye.
Aman siliverseydin camları sende o zaman!
Haa temizlikçi çağırmaya ne gerek var, nazlı dururken!
Amaaan sana iyilik yaramaz hiç!

Ay toz mu olmuş görmedim canım bi daha yıkarız diyeceğine; tozlu giy yada camı sileydin diyor...