Diyelim köşeme çekildim kitap okuyorum. Gelip ayak ucuma oturuyor! Ya kıtır kıtır bişey yiyor ya sigarasını içiyor.
Bir de rahat, bir pişkin. Hiç rahatsız edermiyim diye bi derdi yok. Nasılsa ders çalışıyor değilim önemsiz, nasılsa o kitap güzel değil!
Diyelim annemin okumadığı bi kitaba dalmışım. Bu ke zmeraktan gelir.
Bu 35 yılda kimbilir kaç defa söz konusu oldu. Eskiden de yardımcı olacağım diye kendi ders çalışma sistemimi baltalardı, illa kendi bildiği doğru! çok zor vazgeçirdim. Arsız gibi yine gelip aynını yapardı ama bi süre sonra. Her kavganın sonunda arayı düzeltmek için pasta, börek, çörek, kek, kurabiye yapar verirdi.
Hani nasıl her sabah beni uyandırma merakı, öncesinde küçükken tuvalete kaldırma ve yıkama saplantılarından nasıl çok zor vazgeçirdiysem.
Ders yılları bitti ya unuttu. Kitabı sesli okusana! Nasılmış anlatsana.... Ya da konuşur böler okumanı.
Radyo tv açar....
Sadece vurdumduymazlık, bana saygı duymama değil, klonu gibi olayım üstelik hep onun dediği olsun, o üstün olsun ve ben ona hep muhtaç olayım istiyor sanki.