gözlük hırsızı nazlı

Nazlııı!
Efendim.
Gözlüğümü bulamıyorum.
ben de bakayım mı?
bak.

evin içinde kaybolan eşyalardan biridir annemin gözlüğü, haftada en az 2 kere aynı sahne canlandırılır!!
tırnak makası ve törpü, cımbız, tükenmez kalem, el kremi ve ojeler gibi.
bunların belirli bir yeri yoktur. hiçbir zaman olmadı. annem eskiden tertip düzen delisiydi, evde kıyametler koparırdı bir şeyi bulamadı mı. çığlık çığlığa bizi azarlardı.
herşeyin bir yeri olacaktı. annemin belirlediğine uyardık ama yine kaybolurdu çünkü aslında hep kaybeden kendi olur.
tabi bunu asla asla kabul etmez.
ama öyle.
elinde gezdirir o eşya neyse, sonra aklına başka bişey gelir ya da yapacağı başka şeyler vardır, ona dalar, eskilere dalar vb, elindekini biyere bırakır.
hem de saçma sapan yerlere. aklın durur.
bir gün tırnakmakası ve törpü çarşafların arasından çıkmıştı.
fazladan ya da yedek, misafirlik yorgan, çarşaf gibi şeylerin arasından hurcun içinden de tükenmez kalem!
ayakkabılıkta cımbız.....
ama ben koymuşumdur!!!

kendisi asssla yapmış olamaz. çünkü hafızası çok güçlü ve çok zeki bi insan.
biz zavallı ölümlüler de ondan geriye kalanlarla idare etmek durumunda olan ucubeleriz.


en sık gözlük kaybolur. aslında gözlük takmaktan nefret eder ve hiiiç ihtiyacı olmadığını düşünür.
o gözlüğü aldırana kadar neler çektim. doktora gitmiyor. kabul etmiyor gözü bozuk değilmiş.
sonra bişekilde gittik tabi ki bozuk ama doktora bile işkence etti.

niye bozukmuş, olamazmış, bi yanlışlık varmış.
kapris kapris.
hani bi aletle gözüne bakması için oturup suratını dayaman lazım ya onu yapmıyor.

oturamazmış oraya! koyamazmış kafasını ay!!!! aayy!!


diyor ya gözünüzü bi süre kırpmayın. da görebilsin doktor.

hıı tabi.
2 saniye oturdu kalktı. ay yetermiş. ne kapris me kapris.


ilgiye dikkat çekmeye doymuyor herhalde.

şimdi evin içinde gözlük arıyoruz. ne kadar saçma yer varsa ben bakıyorum. anneme göre saçma oralarda ne işi var gözlüğün. asla koymazmış.
her zaman kayıp şeyler saçma yerlerden çıkar.

asla. öyle şey olmazmış.

yani kendi unutkan değil ama ben ya yalancıyım ya hırsız.
olabilir. kendi haksız çıkmasın da yeter ben oruspu çıksam da olur.

ben salonu ararken döndüm ki çantamı karıştırıyor.

neye bakıyorsun?
gözlük arıyoruz ya!!
ne işi var senin gözlüğünün çantamda?
ne bileyim ben?
....???

belki sen almışsındır!
ben niye alayım senin gözlüğünü anne yaa??
ne bileyim ben?
tabi bir nedene gerek var mı? ben nasıl olsa her zaman kötüyüm suçluyum!
ben öyle mi dedim?
demezsin sen işini bilirsin anca suçlarsın!
aman yemedik çantanı!
mesela çanta sanki.


bu arada lafı mahsus uzatıp odamı karıştırıyor.


ben çalmışımdır belki ha?
ben öyle mi dedim canım??
ne bakıyorsun hala?
e belki buradadır.
ne işi va senin gözlüğünün benim odamda anne??
ne bileyim ben nazlı!!!
Allah Allaaaah çık odamdan git salonda ara! kimbilir dün gazetelerle beraber atmışsındır!!
niye bunak mıyım ben?
ha ben hırsızım yani?
ama eskiden severdin benim gözlüğümü takıp bakmayı??


iyi ki bi çocukken bakmışım merak edip. yafta gibi yapıştı.


25 yıl öncesinden bahsediyorsun??!!
ee?
ne e'si? 35 yaşından senin gözlüğünü niye merak edeyim?
ne bileyim ben??


odamdan çıkarttım ama hala benim aldığımı düşünüyor. odamın yakınından geçerken dikkatle bakıyor içeri.

daha çıkmadı ortaya çünkü ne kadar tırnak makası törpü cımbız ve kalem varsa onlar gibi gazetelerin arasında atıldı bence!!

yok ama ben çalmışımdır. ben yaparım.benden herşey beklenir!