tabi bir de tanıştığı, konuştuğu herkese, isterse yeni tanışsın, bir daha görüşmeyecek olsun falan; tabi ne bilsinler yaşına istinaden hürmet edip dinliyorlar, sohbet sanıyorlar, yakınıp kafalarını şişiriyor.
Bi daha görüşmek istemeyip, ortadan kaybolan çok oldu, annem de anlamaz bilmem kim niye bizimle gezmiyor nazlı?
hadi çağır da gelsin!
Belki yalnız gezmek istiyordur anne.
Hiç öyle şey olur mu?insan yalnız gezmek istemez! Utangaç herhalde, sen git odasının kapısını bi tıklat, yarın beraber gezelim de.
Anlamaz neden kaçıştıklarını, kırk yılda bi geziye çıkmışlar zahir ama annem yakaladı mı ya dünyadaki tabi öncelikle yakın zamanda olanları, turda, gezide, havaalanında vs olumsuzlukları, sonra kendi hayatındakileri sıralayarak bombardımana tutar.
Sıkılıp kaçışırlar işte, ama anlamadığı için insanların tatilde sinirini bozduğunu, çağırır, gelmezlerse gücenir ve = benim kafamı şişirir; niye gelmemişler?
Ne kadar soğuk ve iyilik bilmezlermiş, işte insanlar artık bencil ve değer bilmezmiş ve kişilerin kusurlarını bulup sıralar bütün gün her fırsatta; şükür odaya çekilince hemencecik uyur da beynim, kulaklarım dinlenir.
Tabi eğer asabımı bozmayı başaramamışsa anca bu kadar...
Ya da nazlı evlenemiyor başlıklı demecini verir. hala evli değilim diye kompleks yapıyor adeta benden utanıyor. ve hiç alakasız zamanlarda konuyu evliliğe ve sonra bana bağlayarak adeta özür diliyor...
Sanki hayattaki tek hedefim, amacım bu, evlenmekten başka hiç bi sorunum, isteğim yok; okumuş değilim, yazmış değilim alelade bir ev kızıyım.
öyle bi imaj çizer ki insanlar annemin öğretmen olduğunu anlamıştır; sadece didaktik olduğundan değil elli kere söylediğinden, ama benimkini söylemez onun yerine evlenemiyor diye yakınır; beni okumamış sanan çıktı ve beni delirtti.
Annem buna hiiç alınmadı; yani okumamış, cahil kalmış, sıradan bir ev kızı, sanmaları annemi rahatsız etmedi (peki okulu sorunsuz kazanıp, bitireyim diye neden o kadar ağır baskı yapıldı?hiç bunun için!) ama hiç kimsenin istemediği, evlenememiş, evde kalmış sanmaları annemi rahatsız etti.
E sen öyle aksettirmişsin demek! Onu da kabul etmiyor!
Bana gelip neden okumadınız bu çağda kızım diye sorup akıl vermeye kalkan oldu annemin beni evlenemiyor diye yansıtması üzünden... Tabi bi de acıyanlar var, zavallı gibi bakıp, acıyarak böyle umut vermeye çalışır gibi konuşanlar.
Ben bana acınmasından nefret ederim çok gururluyumdur ama tabi dünyanın en ve tek gururlu insanı annem olduğu için verdiğim her tepki saçma ve yersizdir..
öyle bi durumda ben kendimi savununca da bana kendimi fazla övdüğümü ve insanları azarlar gibi konuşup kırdığımı bile söyledi.
Yani beni okumamış sansınlar? Kimsenin almadığı evde kalmış da sansınlar? Hatta ikisini aynı anda sansınlar? Ve ben de boynumu büküp bişey demeyeyim... Teatral bişekilde ağlayayım dövüneyim bari... Ama kırdın insanları!diyor.
Ya ben? Aman ne var canım biraz toleranslı olacan hayatta, o kadar abartmana gerek yoktu, sinirlenmene de.
Ha kendi sinirlenmişken de bakalım bu kadar sinirlenmene gerek yok; sen dünyanın ennn büyük suçlususun, hainisin o zaman. Ama bana denebilir ben kimim ki?? Bunca yıl beni okutmak için didindin, tasarruf ve fedakarlık ettin ama beni okumamış sanmaları rahatsız etmedi seni öyle mi anne??
Ha doğru da sanırlarsa sansınlar amaaan onlar kim ki??? Madem hiçkimseler benim özel hayatımdan onlara ne??? Napim ben böyle rahatlıyorum! Ben fedayım gene.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder