Sabah bir nefret silsilesine uyanıyorum, ben kalkar kalkmaz adeta tepinerek isyan ve nefret ediyor, herşeyden ama herşeyden.
sabah erkenden uyanmış, belli ki beni beklemiş. ilk değil son da.
beni bekler bekler biriktirir sonra bana kusar nefretini...
Havayı şikayet ediyor tabi defalarca aynı şeyler söylenerek ve mutfak dumanaltı olmuşq
ben de böyle bir ortamda kahvaltı ediyorum, ne sakıncası olsun!?
Ben kimim ki?
Hava kötüymüş biryere gidilmiyormuş, bu ev heryere uzakmış, zaten gidilecek biyer yokmuş nefret ediyormuş batsınmış Mersin!
Aynı şeyleri dönüp dolaşıp 3 kere söylüyor, tabi sakince mi hayır basbasbağırarak tepinerek! Hatta havaya tekme bile savurdu!
çok sıkılmış ama çok! Ayyyyy!
Böyle hayat olmaz olsumuş böyle hayat olmazmış!
Ayyy ay, nefret nefret!
Ne desen de boş. Yarın forum' a gideriz yok. Akşam gidelim film de izleriz yok çekemem bilet alayım operaya falan gideri değişiklik olıur aman yok nasıl döneceğiz?! Dışarda yemek yemek zaten imkansız annem için bana da eziyet. E napalım? Bilmiyorum ay bilmiyorum diye bağırıyor.
Tabi ben sadece duman solumuyorum annemin nefret isyan ve yine nefretiyle  moralimi bozmaya çalışıyor. Ben de çekip gidiyormuşum iş de bir bok alsaymış bari! çalışmasam bundan iyiymiş! Tabi her an elinin altında yaşam enerjisini çalacağı, nefretlerini kusacağı azarlayıp eleştireceği bir kukla lazım!
Ya tabi çalışmadığım zaman eleştiren küçümseyen sen değilmiydin? Beceriksizmişim bulamıyormuşum iş benden ne olacakmış? Ha? şimdi gene çalışmayayım sen gene beni aşağılamaya çalış! Hiç de öyle yapmamış! Yalan resmen yalan. Her fırsatta azarladı küçümsedi beceriksiz dedi zevkle hemde!
Hani normalde uğraşı da çok yemek yapmak okumak çiçekler tv . Ama arada bir geliyorlar. Tabi o zaman tüm beklentisi bana kayıyor evde de yokki azarlasın boğsun ezsin eleştirsin.. Teyzemde torun bakımında hala daha da aylarca dönemez. Bi de o da kendi dünyasında bi arayıp sormuyor, ya da arayıp anlatmıyor.
Hani evin keşmekeşinde tuvalete kaçarlar ya filmlerde bende öyle de olmuyor. Biraz fazla kalsam annemin standartlarına göre ya da yine böyle bol nefretli günündeyse kapıya dikilip konuşmasına devam eder.
Ha tüm bunlar bana yansır ama sinir ve nefret nöbetleri, kendini güçlü hissetmek için karşısındakini ezmeye çalışlamlar kavga nöbetleri. Başkalarının yanında hafif huysuz da olsa kuzu gibi, melek gibi. Numara yapar resmen. Başkalarının ne düşündüğü çok önemli ama ben hiç!!
Mesela ben çalışmayacak bakımlı olmayacak sosyal olmayacak hayattan bezmiş bok gibi bir evliliğin içinde annemin beni aşağılamalarına kontrolcülüğüne gık demeyecek bir oyuncak olacağım; ha o zaman da bu ona yetmeyecek gençsin güye pısırıksın hiç arkadaşın yok diyecek! En depresyonlu halimde böyle yaptı çünkü. Annemi tatmin etmeye yetmem, naparsan yapayım her dediğini yapsam bile kusur abidesiyim ona göre; yetmez gene bulur birşey. Bu yüzden mecburen aldırmamayı öğrendim. Bu eleştirilerine de vb ne de. Nefret ve sinir buhranlarına da asla yaranamazsın çünkü.