saçma bir diyalog

-Birisi saçının kırık uçlarını kesmiş, pencereden dışarı atmış, o da tam benim penceremin önüne gelmiş. 
+Kim? 
-Apartmandan biri işte. 
+Ama kim? 
-Anne ne bileyim? 
+Ama bi sahibi olması lazım saçın! 
-Kırık saç uçlarından mı tanıyacağım? 

Gel de sinirlenme, hem benimle fazla konuşmuyorsun bişeyini anlatmıyorsun diyor, sonra da böyle saçma diyaloglar gelişiyor. Artık aptal komşularımı dedektif gibi kırıklı saç uçlarından tanımam gerekiyor. 

+Bakayım! 
-Neye? 
+Saça nazlı saça! 
-Nasıl bakacan? 
+Sen ver bi bakayım! 
-Anne elalemin kesik pis saçını alacak mıyım bir de??? 
+Ya naptın? 
-Aldım anne koynuma soktum, böyle onun bunun saç kırıntılarını koynumda taşımaktan hoşlanırım!! kimin diye de dna testi yapacam! 
+Aman be sen de bişey söylenmez sana!! 
-Sen de saçma konuşma! 
+Ben asla saçma konuşmam! renginden tanırım saçı diye dedim! 
-Niye elime alacağım pis şeyi? tanısan nolacak?
+Temizdir belki! 
-yıkayıp da kesmiş atmıştır yani?
+hııı
-Hay Allahım yaa??!! 
+Ee nerede pencere de mi???

merak etmiş görmek istiyormuş!!

-üfledim anne? 
+Nereye? 
-içeri yatağıma doğru, beraber uyuyayım dedim saçla! öyle seviyorum onun bunun saçıyla uyumayı!!!
+öf be sen de ne kadar terssin!! 
-Nereye üfleyeceğim anne yaa bu nasıl soru?? 
+Ay ne bileyim ben nereye üfleyecen???
-içeri mi üfleyecektim ya?