Annem doktora gitmekten neffret eder ve gitmemek için bahanesi çoktur: o kadar da hasta değilim, saçım kötü, yorulurum gidemem..
Bu hafta biraz üşütmüş, sabah dedi ki ara randevu al, aldım hemen öğleye doğru bi saate. Tabi her zamanki gibi hem bana al der kendi aramaz hem tepemde dikilip, konuşur, bunu bunu de bunu bunu sor nazlı, adamın sesini duyamıyorum yaa..
Anne bi dakka deyip yanından hızla kaçıyorum. Telefonda bana hastalık tarif ettirecek; annecim yardımcısı açıyor telefonu kendi değil ki. Olsun sen anlatsaydın aaay anlamayacaklar! anlatamadın! zamanları yok o kadar desen anlamaz, boşuna mı özel hastane???
bi de rahatsızlığının temeline inerek anlatacağım asla sadede gelmek yok!
anneme bıraksam 30 yaşımda başladı şunlar diye başlayacak, ki birebir görüşmede öyle başlar. anlatır da anlatır hem ne alaka gibi bakarlar, şu an yok mu derler, ama annem daha günümüze gelemez; zaman kısıtlı falan anlamaz, bıraksan 4 saat anlatacak...
Yaa telefonda mı teşhis koyacak? Esasen ben telefondayken merakı depreşiyor, mesele o. Bazen başka zaman da dikilir tepeme; yanından uzaklaşırım, peşimden gelir o kaçtığımı anlamıyor sanıyor ki dolaşarak konuşcağım. Odama çekilirim, kapıda belirir gözünü diker bakar; kim nazlı?? Anne arkadaşım, kiiim??
diyelim ki dolaşarak konuşuyorum, peşime takılmışlığı var, hem kim diye soruyor hem ne biçim yerlerde dolaşıyorum diye kızıyor, hızlı hareket etmeme de; tam konuşuyorum durmuşum ben ne bileyim arkamda, dibimde bir döndüm çarpıştık. bi de bana kızıyor bakmıyormuşum etrafa. niye dibimdesin, niye her konuşmamı dinlemek istiyorsun??? çok böyle hikaye... telefonu alıp tanımadığı arkadaşımla bile muhabbet etmek istediği oldu.. sonra bana soru yağmuru...
erkek değil ha konuştuğum. gene de yaşı, nereli, kaç kardeş, anası banası ne yapıyor, ne okuyor, evli mi cevaplamam lazım!!!
diyelim ki anlattın, cevapladın sorularını. bu defa da kendince karar verir, kişilik yakıştırır ve bazen sülük gibi yapışmamı ima eder gibi ara ara. yıllarca görüşmesen kopsan bile sanki aşığım gibi merak eder, ara der. yıllardır görüşmedik, olsun ara gelsin oturun! ya da beğenmez görüşme der. benim iyiliğim içinmiş, en iyisini o bilir insanları avucunun içi gibi bilirmiş, insan sarrafı olmuş artık, hayırsızmış o kız! kötüymüş, kötü arkadaşlar insanı hataya sürüklermiş!!!
yani ben kendi arkadaşlarını bile seçmekten, tanımaktan aciz bir varlığım. annem olmasa, korumasa beni pavyonlara düşerim!!
özel konuşma anlamaz, uzun uzun kapıda dikilip, gözünü de dikip dinlediği de oldu; kaş göz ediyorum anlamıyor kimle öyle neşeli konuşmuşum??? anne git yaa ya da anne bırak deyip kapıyı da suratına bile kapattığım oldu!! Bi de anlamıyor güceniyor. Sırf dinlese iyi ikide bir kim diye sorar, tanıyorsa laf yetiştirir; bizim sohbeti bırakıp annemin laflarını yetiştirecekmişim! ya da benle sohbet edesi tutar...nazlı şu şu kız o değil mi hani şöyle yapmıştınız... bu kadar kısa değil ha hatırladığını kanıtlamak ister gibi mevzuyu detaylı anlatır..
seni mi dinleyeyim arayan arkadaşımı mı???
anne kızı duymuyorum derim; niye? telefon mu bozuk? der konuşmaya devam eder.
anne sen aynı anda iki kişiyi nasıl tam dinleyeyim??
kendi dinleyebilirmişmiş!!! mahsus kendi de telefondayken ben konuşurum ya hiç aldırmaz ya azarlar sus nazlı!!!
bi keresinde yumuşak günümmüş abandone oldum be. telefonda arkadaşım bişey anlatıyor annemde dibime oturmuş vırvırvır konuşuyor.
birini sağ birini sol kulaktan dinleyip, anlayıp, cevaplayım bir de birbirleriyle sohbet ettirecekmişim, laf yetiştirecekmişim!!!
hoparlöre mi vereyim? olur sohbetimi çalsın gene!
ben evde kaçarak, saklanarak telefonda konuşur oldum...
bazen de ablamla konuşurken aynını yapar; al sen konuş derim yok siz sohbet edin der ama susmadan konuşur. bir de kendini anlamayayım nasıl kızar e ablamı nasıl duyacam??
annemin iddiası o kadar zeki ki sağ kulaktan ayrı soldan ayrı konuşmaları dinleyip anlayabiliyormuş!!! niye ben sohbete katılmak istedimmi kızıp susturuyorsun beni ya??
insanlara selamımı söylemiyor!! sonra ben selamsız nazlı oluyorum.
anne selamımı söyle bilmem ne teyzeye!! duymuyor. elimi kolumu oynatıyorum, tam yüzüme bakıyor ama hiç görmüyor bile... oralı değil, umrunda zaten değil. nazlı selamsız olsun ne var?
biri beni şikayet etmiş anneme öyle. annemde gevelemiş. e ben sana dedim selam söyle diye.
hayır dememişim! dedim sen telefondayken diyorum. hayır dememişim. ya yüzüne baktım selam söyle dedim sana sen de bana gülümsedin. yoo demedin!!
yanına gidip diyorum hala aynı yüzüme bakıp anlamıyor, en son koluna dokunup anca dikkatini çekiyorum, o zaman da sonra kızarak ne var nazlı ne var sohbet ediyoruz burada!diyor!!! selam söyle selam söyle!!
yoo annem beni bırakıp devam ediyor... hiiiç...
artık mecburi yöntemim elinden zorla telefonu kapıp kısaca hal hatır sormak.... kızar tabi gene sohbeti bölmüşüm. e selam söyle diyorum söylemiyorsun. sonra söylerdim. hayır söylemiyorsun sonra güceniyorlar bana... amaan ben deymiş!! abartıyormuşum!!
bi de fazla kızıp sus nazlı! rahatsız etme nazlı demesi var...
ama kendi benim yakaladığı her konuşmamı dinlemek, katılmak istiyor.
hele ciddi konuşuyorsam merakından çatlar. sanırsın gizli ajanım da görev alıyorum... ya da evlenme teklifi.... kim nazlı kim nazlı kim nazlı kim nazlı kim nazlı????
internet sağlayıcımla konuşuyorum mesela; zaten çağrı merkezi bir curcuna, zar zor duyuluyor sesi, çok da hızlı konuşuyor. bağlantım kopmuş modem kurmayı anlatıyor. annem de tepemde. zaten duyacam diye çabalamaktan gerilmişim, annem de kim nazlı, kim nazlı kim nazlı kim nazlı kim nazlı kim nazlı????
burnumun dibine oturdu, her hareketimi izleyip, dinliyor ve sürekli soruyor! annecim internette bi sorun var çözüm merkezini aradım!! dedim sussun diye. sustu ama bu sefer daha da yaklaştı duyacakmış. sanki anlayacak bilgisayarı açmayı bile bilmiyor, öğrenmek istemiyor, dokunmaya bie korkuyor, elini geri geri çeker mesela... ama duyacak ne konuşuluyor.
ben yapayım nazlı ben yardım edeyim nazlı!
annecim sen yapamazsın.
sen söyle! niye yapamayacakmışım???
anlatıyorum modemi bilmem ne yapılacak. anlar mı.
modem nerede? nazlıı şu mu modem? bunu mu?
işimi kolaylaştırıp hızlandıracağına daha beter ediyor...
______________-
doktora gitmemek için de bin türlü zaten bahanesi vardır, kaprisi de. kendi arattı şimdi de hem
telefonda bile sohbeti ele alacak, konuşup kendi rahatlayacak!hem O kadar kısa sürede hazırlanıp gidemezmiş! Normalde 10dk hazır... Sonra başka saat yokmuş dedim, hazırlanmaya koyulduk; son anda gitmeyeceğim geçti diye tutturdu.
gidene kadar akla karayı seçtim. sonra da doktorda 30 yaşından başlayarak ağrının tarihçesini anlatmaya çalıştı... insanları bloke ediyor valla...
zorla da olsa gidiyor, sonra da ilaçları kullanmamak için bahaneler uyduruyor prospektüsü okuyup....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder