nasılsa evlenmeyecek misin? - bu fırsat kaçmaz - seks'en günde devri alem

işte çıktığım çocuk!!  nişanlım
;




______________________________________

Gelinlik dergisi almış bir hevesle. şaştım 
-ne bu?  

nasılsa evlenmeyecekmiymişim
+işte hazırlık olsun, gelinlik modellerini bilelim.
-Belki evlenmeyeceğim ne belli??? 
+Niye evlenmek istemiyor mu seninle???? ben evlenmek için tanıştınız biliyorum, niyetliymiş diye??????!!!!!  
-Evet senin gibi çirkin, kötü huylu bir kızla evlenmem bana layık değilsin dedi! 
+Ne???? 

-Ne ne bana söz düşmüyor yani beyimiz evlenmek için tanışmış bana evet demek düşer, bu onuru bana bahşetmiş kaçırır mı zavallı nazlı??? 
+Ammaan sen de! 
-Ben de ne? mecburmuyum zorla mı evlendirecen beni??? 
+Yok canım! aaa olur muymuş???? ama evlenmeyecekmisiniz yani???o kadar boşuna mı gezdiniz??? 

-Sanırsın dünya turu yaptık, sanırsın seks'en günde devri alem!! 
+tabi canım mecbur değilsin de iyi de olur hani. 

Bakıyor sinirleniyorum; en içten ve en gerçekçi, yumuşak ses tonunu takınarak, bana 'dost acı söyler' taktiğini uyguluyor. 
(ama onunkisinin ucu illa beni aşağılamaya, beğenmemeye, zavallı falan görmeye dayanıyor. gerçek payı olsa bile...)

Korkacağım ve korkunun madem acıma duyguma, analık içgüdüme hitap edilemiyor, duygularıma ve kararlarıma hakim olmasına neden olacağım. Aslında benim evlenememe değil evlenme korkum var ama kendinin gene haberi yok.... 

Efenim kör baklanın bile alıcısı olduğu şu adaletsiz, şu yaman dünyada bu olasılık aaayy pardon benim gibi bir acuzeye bu bir fırsat!  son şans olabilir!!!!

 zaman geçiyormuş, yaşlanıyormuşum ve akranlarım bir bir bekarlığa veda ediyormuş, yani biraz daha gecikirsem, akranım biriyle değil de çok daha yaşı büyük biriyle mi evlenecek mişim? Belki de bu fırsatı kaçırırsam olmayacak, ya son şansımsa??? Yaaaaaaaa...

+öyle de nazlıcım, zaman geçiyor kızım. ya bu son şansınsa? ya evlenemezsen? çocuk doğurma yaşı da kadınlarda belli bir yaşa kadar malum, ya çocuğun da olmazsa??? yavrum ben senin iyiliğin için diyorum.
-ya istemiyorsam? ya sevmiyorsam? ya güvenmiyorsam? emin değilsem?
peki ya anne ya mutlu olmazsam? bunu hiç düşündün mü??????


muhtemelen düşünmüştür. ama aslında mutlu olmadığımı değil de anlaşamadığımızı ve boşanmayı. yılladır iğne oyası gibi dokur beynimi boşanmak çok zor hele çocuk varsa diye. ee o zaman iyice düşünüp de evlenmeli. hayır anneme göre boşanmamalı. kendi pişman mı nazlı? hayır asssssla pişman değilmiş. en sinirlendiği konu... ama unutmayın annemin aşkla evlenme, sevme, yakışıklı bulma vb gibi hakları olduğu gibi boşanma hakkı da var... ancak benim yok. niyeyse öyle gibi bir his yaratmaya çalışıyor ki böyle düşünemeyeyim...
bence babamla boşanmaları çok yerinde bir karardı, onları kavga ederken hatırlamak bile çok asap bozucu. huzursuz ve mutsuz, hatta düşmanca bir birliktelik yerine yalnız olmak daha iyi... huzursuz edeceksem merak etmesin ben kendimi huzursuz etmeyi de iyi bilirim başbakanımızın da dediği gibi; biz biliriz...


haaa tabi bir de şu var hiç hesaba katılmayan; o benle evlenmek isteyecek mi???