annemle ablam mağazada bir başka yerde dolanıyorlar ben de başka bir tarafta. tam o sırada çok eski bir arkadaşımla karşılaşıp ayaküstü sohbet ediyorum.
annem uzaktan görüyor kaşlarını çatıyor, gözünü bana dikip ablamı dinlemiyor, o şunu alsam mı falan derken aklı bende!! kaş göz ediyor kafasını kim o? der gibi sallıyor. hatta işaret edip beni yanına çağırıyor.
kızla konuşmam bitiyor o erken ayrılıyor mağazadan. o sırada annem bana doğru sorgulayan bakışlarla yürüyor oluyor, arkadaşım annemi tanımadığı için yanından geçip gidiyor annem de asık suratı somurtmuş ağzı sorgulayan gözleriyle kızı süzüyor.

nazlı eski bir arkadaşını görmüş hoşbeş ediyor diye düşünüp memnun olacağına sinirleniyor ve canı sıkılıyor. neden ilgi odağı kendisi değil??????? neden yanına gelip yağlayıp ballamadı?

keşke anneme yağ çekse beni de aşağılayıp eskiden ne kadar boktan bir öğrenci arkadaş ve insan olduğumla ilgili berbat hikayeler anlatıp beni küçümsese.

geçenlerde gördüğü eski arkadaşı kendini tanıyamadı diye hala sinirli. anıp anıp kin güdüyor. çok iyimser iyi niyetli biridir de kendisi. sürekli o arkadaşıyla ilgili kötü anılarını anlatıp duruyor kötü özellikler sıralıyor kadın hakkında.

memnuniyetsiz bir şekilde bana doğru geliyor. eski bir okul arkadaşımla 5 dakika hoşbeş bile etmeyeyim!!beni hatırlamasınlar tanımasınlar...

bana beğenerek bakanlardan da hiç hoşlanmaz mesela. kimse beğenmesin sevmesin hatırlamasın önemsemesin değer vermesin sadece kullansınlar ve kötü davransınlar ama öyle belirgin bir şekilde değil sadece ben kendimi değersiz ve berbat hissedeceğim bir şekilde olsun bunlar!!

hayret nasıl tanıdı seni?!!!
niye tanımasın 50 yıl mı geçti!!!


aklı sıra beni küçümsüyor, burun kıvırıyor! kendini tanımadı ya arkadaşı beni de tanımasın kimse!!


kendi unutulmaz oysa. herkes hayran herkes aşık herkes gıpta ediyor!!