Hem beni asosyal bulur, fazla utangaçmıkım hiç kendi gibi girişimci konuşkan değilmişim.

Kendisi hem hoş sohbetmiş hem çok sevilen popüler biriymiş! Herkes onu arar beklermiş konuşsun diye! Nasıl bir hayal dünyası! Herkes sıkılıyor ve kaçışıyor konuşmasından; çünkü her zaman aşırı uzun ve detaylı ve hep olumsuzluk içeriyor!

Birisi olumsuz şeylerden bahsetmeyelim derse hele ondan kötüsü yok evrende! Ha Hitler ha bunu söyleyen insan! Haksızlık bu!

Neyse hem de biriyle konuşacağım zaman ya beni bölüyor, ya lafı ağzımdan kapıp kendi konuşuyor ya beni susturmaya çalışıyor ya da hatta önüme geçlp beni iteleyip kendi konuşuyor!

Hem kendinin ne kadar popüler olduğuyla övünüp beni antisosyal bulur; hem de arkadaş edinmeye çalışmama gıcık olur.

Tenefüslerde bile benimle konuşmak istiyor saçma bir bahaneyle! Hafta sonları da çıkmayayım hele işten sonra asla hemmen eve koşmalıyım; tatillerde boş günlerde de ev temizleyeyim!

Kimseyle sohbet etmez, buluşmaz ve ya zaman ayırmazsan nasıl arkadaşın çevren sosyal hayatın olacak?!

Hatta site bahçesinde ve ya asansörde bile komşularla ayaküstü muhabbetime gıcık oluyor; ama tut ki tanımıyorum görmedim ya da havamda değilim diye konuşmuyorum: hemmen açığımı bulmuş yakalamış gibi bir şevkle beni eleştiriyor!

Ya bazen ablamla bile uzun sohbetime sinirr olup bölmeye engellemeye çalışıyor. Sus pus olsam anti sosyal ve pısırığım ama! En iyisi sen zaman mekan süre belirle o zamanlar kimle istersen ne kadar istersen o kadar konuşayım! Hatta konuyu de diyeceklerimi de sen belirle!

Ya derim ya bir yere yemeye içmeye gitsek; beni en köşeye en izbeye; kimsenin beni benim kimseyi görmeyeceğim bir yere oturtmaya çalışır! Koruyormuş beni! Hiç öyle büyüktür diye önden buyurmasını beklememelisin yoksa böyl ne kadat dip köşe varsa seni oraya oturtur!

Hatta geçende uğraştı didindi; çünkü yol boyunca ablam ve eniştemle sohbet etmeme gıcık oldu, başkası konuştuğu zaman somurtup sıkılıp oturuyor; hep kendi konuşsun hep kendi ilgi odağı olsun! Hatta benimle ilgili bile benimle değil annemle konuşsunlar!

Bazen bana soru gelir hemen atlar kendi cevaplar uzun uzun beni susturur!

Ablamlar dünürler biz dünürlerin bir akrabası bi yere gitmiştik mesela; naptı etti beni herkesten uzağa köşeye oturtmayı başardı. Bir de üstelik böyle yanımda ama herkesle rahat konuşabilmek için yan durup benim önümü kapatıp bana sırtını dönüyor.

Ben yokum yani orada. O kadar değersiz önemsiz lüzumsuz biriyim ki! Maraba gibi! Hizmet için oradayım. Balığını ayıklayayım, istediği zaman su peçete kürdan tuz biber çatal falan vereyim ama çenemi de açmayayım!

Peçete!

Sanki doktor ameliyatta hemşireden neşter istiyor! Veriyorum.

Islak ıslaaak!

Sanki ben hizmetkarıyım!

Tabi bu bana karşı vurdumduymaz ve kaba davranışlarını başkalarına belli etmeden, anlayış ve şirinlik muskası kisvesi altında yaptığından, rol kestiğinden ve zaten herkes artık kanıksadığı, umursamadığı ya da bulaşmak istemediğinden anlamıyor.

Dünürlerin akrabası olan kadın öyle bir iştahla yemek yiyor ki ekmeğini kocaman bölüp yemeğine banarak kaptırıp bizi de yiyecekmiş gibi! Annemin en sevdiği şeydlr ve benim yapmaktan da yapılmasından da nefret ettiği0 birşeydir ekmeğlni yemeğin suyuna banmak!

Islak ekmekten de bu hareketten de hoşlanmam. Ama annem bayılır yapmaya da bana yapmaya ya da yaptırmaya çalışmaya da! Bu yüzden hayran oldu kadına; yeni aşkı!

Gerçekten aşk yaşıyor; hani ilk zamanlar aşkının herşeyi sana hoş görünür zamanlga da herşey batar ve nefret başlar ya: bunları annem başka insanlara karşı yaşıyor. Herşeyi abartılı; önce aşırı hayran ve güvenilir buluyor mesela apt. görevlimize beni dünyanın öbür ucuna emanet edip gönderirmiş geçen sene; bu sene tır çarpıp ezsin diye beddualarda ve defalarca her ufak detayı anlatarak eleştiriyor.

Şimdi de bu kadına aşık! öve öve bitiremez bu durumlarda, en ufak detayı görür ve yüceltir: hayatımda toplamda bu kadar övgüsünü iltifatını alamamışımdır!

Ne güzel yiyormuş iştahlı, keşke ben de öyle yeseymişim!

Olur 100 kilo olurum artık! Bu kilomda bana götün kocaman deyip duruyorsun!

Yemekte de şimdiki aklıyla genç olsa neler yapacağıyla övünüp beni ima ederek şimdiki gençlerin sadece bilgisayarla ilgilendiğini vurguluyor!

Anca laf! Ben en ufak şey yapmaya çalıştımmı engellemek için herşeyi yapıyor! Haftasonu arkadaşlarla kahvaltı bile batıyor! Hiç olmadı moralimi bozmak için saçımı, cildimi ya da götümü koz olarak kullanmaya çalışıyor hatta!

Ya da hep ben de geleyim diye peşime takılma derdinde.

Ya bikaç yaz önce resim kursuna gideyim dedim; ne kadar gıcıklık yaptı yazmışımdır: kendi çok yetenekliymiş ama ben ona çekmemişimden tut türlü moral bozmalara, masraf, yol, sıcak gibi bahanelere başvurdu; hiç olmadı ben de gelecem! Gelip kenarda surat asarak ve bana müdehale etmeye çalıkarak geçirdi zamanını!

Hem koca bul arkadaş bul asosyalsin der hem engellemeye çalışır; kursta erkek varmıymış diye sora sora bir hal. Kimseyle konuşmamdan da memnun değil surat asıp kaş göz ediyordu sürekli; sıkılmış!

Mesele ortamın sıkıcı olması değil ilgi odağının kendisi olmaması!

Spora yazıldım bir ara mesela heves ettim. Hemen heves kırma çalışmalarına başladı. Kendisi çocukken ve gençken ne kadar sportifmiş ne kadar hırslıymış ballandırarak anlatıyor; ben hiç değilmişim! Sanki desteklerdi! Hep psikolojik engellemeler: derslerin bozulur, terles hasta olursundan başlar yeteneksizliğime uzanır! Sanki bana her türlü olanağı sunmuş da ben istememişim! Sürekli evde pineklemeni ister sonra da sosyal değilsin der!

Yapacaksan yap ama asla özgüvenle yapma ve keyif alma! Bana karşı mottosu bu! Görev mevburiyetten yap hatta zorla işkence gibi gelerek yap! Böyle durumlarımda annem gayet memnundur! Herhalde içinden beter ol diyor bana!

Ha spor salonuna da geldi! Israrla. Sıkılırsın dedim gene de. izleyecekmiş beni! Sadece izlemekle kalır mı her lafa atlıyor bilmişlik taslayıp benim yapamayacağımı iddia ediyor ama bir başkası varsa ortamda ona iyi-anlayışlı falan görünmek için şirinlik yapmaya çalışır garip rollerde tavırları. Kendine göre çok sıcak kanlı cana yakın popüler ve sevilen çekici bulunan akıl danışılan biri olduğu içinmiş!

Yani bir çelişki ikilem ve bencillik içinde; hem öyle der hem aksini hem doğrular ya inkar!