şimdi komşulardan biri taşınırkern aklıma geliverdi. Bir zamanlar bizde Mersin'de ilk oturduğumuz evden başka bir eve taşınıyorduk. Ayrıldığımız apartmanda da çok iyi anlaştığım iki kardeş kızlar vardı benden biraz küçüklerdi.

O zamanlar bu kadar ciddi nakliye şirketleri de yoktu, haliyle toparlanma işi bize de kalıyordu.

Komşu kadınlardan ikisi bize yardım etmişti.

Annem çok sevildiğini düşünüyordu komşuları tarafından, zaten o hep çok sevilirmiş hep çok popülermiş!

Belki de sürekli şlkayetlerini, dırdırını ve olumsuz fikirlerle dolu sözleri ile hep bir şekilde olumsuz içerikli anılarını anlatmasından usanıp gidiyor diye seviniyorlardı!

Neyse o iki küçük kardeş ben ayrılıyorum diye çok üzülmüştü, okullarımız da farklıydı zaten, görüşemeyiz bir daha diye ağlamışlardı.

Annem de alaycı alaycı ne var ağlayacak sanki çok da önemli biri demişti!

Tabi ben annem sonra ikinci sıradaki ablam kadar değerli önemli biri değilim ki! Sevilmeye değer özlenmeye ...

Bok varmış ağlayacak! Sanki başka arkadaş mı yokmuş! Hahaha sanki Mersin'de hiç kız arkadaş kalmamış da!

Sağolsun çok demokratitir annem! Evimizde demokrasi varmışmış! öyle övünürdü! Bişey yapılacaksa alınacaksa muhakkak sorarmış kızlarına!

Tabi sorar! Ama o demokrasi rolden ibaret. Çoktan karar vermiştir sadece ağzımızı arar. Bakalım annesiyle aynı fikirde kim olacak! Kim! Elbette yağcı yalaka ablam!

Yaa ağlamayın ben kimimki önemsi değersiz alelade bir kız, benden çooook daha iyi insanları arkadaşları sokağa çıkıp şöyle bir elinizi sallasanız 10 tanesini bulursunuz! Sanki bende çok matah bişeyim de çok iyi arkadaşım sanki! Annem ve ablacığım gibi güzellik ve zerafet abidesi ve dünyanın en mükemmel arkadaşıyım da sanki! Amaaan ağladığınız şeye bak! Bana kimse değer vermiyor kızlar siz de vermeyin ay hiç değmez! Diye laf sokmalı konuşunca annem lafının geldiği yeri mi anladı sandınız!??? Hayır şaşırarak bakıp güldü sağolsun hak verdi!