Her zaman evden çıkarken beni acele ettirir ve asabımı bozmak için uğraşır.

Tepemde dikilip ne giyeceğlme karışır, beni dikizler götümü göğsümü inceler, sorular sorar...

Onu mu giyecen bunu mu giyecen neden şunu giysen bunu etsen....

Makyaj masam yok haliyle tuvaletten bozma banyoya gidip gelmem gerek ama sürekli ya karşında dikilir ya popomun arkasından yürür.

Tabi ki tüm bunları yaparken sigara içiyordur ve ya söyleniyor ya eski kötü anılarını en baştan büyük bir zevk ve şevkle anlatıyordur! Babanbabaannendedenanneannen!

Sonra makyajıma saçıma karışır; niye süroyorsun ne gerek var o ne bune şu ne neden niye nezaman!

Sebze pazarına giderken sürün boyan diye sabahtan dırdıra başlayan kadın başka zaman yapmamayım diye uğraşır.

Git sen otur derim; niye sigara üfleyip beni sinirlendirmek yerine gitsin otursun!

Evden sinirli çıkmama sebep kendisi! Daha da bana kabahat bulur? Sen sinirli değil misin her zaman söylenen kusur bulan???? Niye ben yapamıyorum???

Sabahtan beri söyleniyor küfrediyor beddua yağdırıyor; sonra da bana dönüp: suratsızsın sen de diyor!

Senin yüzünden sen bozdun asabımı!

Hayır ben bozmadım!

Hep cevabı aynı! Sanki televizyonu bozmuşsun diyorum dilsiz bir makinayı! Ben diyorum işte sen bozdun diye!

Ben bozmadım sen benimkini bozdun!

Sabahtan beri ağzından 2 güzel kelime çıkmadı ben hiç konuşmuyorum ama ben mi bozuyorum? Sen bozuyorsun işte!