En sevdiği şeylerden biri çoğul konuşmak. Yani,

biz hazmedemiyoruz, bizim midemize dokunuyor, bizim dişimiz kesmiyor, biz o kadar yürüyemiyoruz, bizim ayağımız ağrıyor, bizim varisimiz var, 2 blok yürümek bile bir şey yetiyor bize yoruluyorz nefesimiz kesiliyor, dizimiz ağrıyor, biz merdiven inemiyoruz, dengemiz kalmadı eğri yürüyoruz, iyi uyuyamıyoruz...... vb demek.

İnsanlar da annem beni de kastediyor diye, yani Nazlı da demiyor ama çoğul konuşup başıyla mimikleriyle beni de katarak konuşuyor, inanıyor.

Baktım ciddiye alıp inanıyorlar: tabi annemin amacı yavrusunu çok düşünen koruyan anne rolü de kesmek; ben de hemen ekleyip düzeltiyorum annemi: ben yerim, bna dokunmuyor falan diye. Bir de şaşırıyor bir de bozuluyor.

Aa ben sana da dokunuyor sanmıştım

aa ben senin de kesmiyor biliyorum! Diyor.

Hatta düzeltmeye yanlışımı çıkartmaya çalışıyor. Ama sana da böyle dokunmuştu ama sana da şöyle olmuştuu diye; ikna etmeye uğraşıyor.

O kadar bozuluyor ki bu düzeltmeme, hazmedemiyor bir türlü. O gün içinde aralıklarla beni yokluyor, açığımı arar gibi sürekli örnekler vermeye çalışıyor.

Ama bilmem ne yediğim zaman midem ağrımış değil mi demek ki dokunuyormuş!

Ama bilmem ne içmişim de demişim ya mideme dokundu değil mi?

Kendini yalnız hissedip senkronize halde hareket edecek bişeyler hissedecek birine özlem duyuyor olabilir de kendinden 30 yaş küçük evladına da 67 yaşındaki kendinin sağlıksızlığını yansıtmak istemesi hiç hoş da değil!

Daha sağlıklı olmamı da yakıştıramıyor sanki! Aynı anda aynı hastalıklarımız mı olsun? 37 yaşından 67 yaşındaki birinin hastalıkları mı olsun bende????

Sürekli bize hastalık uyduruyor. Daha doğrusu kendi tüm rahatsızlık ve hastalıklarını bana da uyarlıyor. Kime söylesen de gerizekalı gibi inanıveriyor; lafın gelişi öyle konuşuyor diye düşünmüyorlar. Salak ablam bile. Diyor ki bana bunu yiyorsun ama miden hazmedecek mi bu saatte? Kendinin hazmediyor da benim etmeyecek?!

Annemim laflarını da anlamamış anlatınca ebleh gibi bakakalıyor, ayynı anasının 12 yıllık evimizin koridor ışığını her açtığımda şaşırıp tavana bakakalması ve ertesi gün bunları tamamen unutup yeniden şaşırması gibi!